Home
Bindingskracht.nl E-mail

Aan het begin van de lente had het warme weer het bos al laten ontwaken. De duidelijke groene zweem van ontluikend groen mengde zich met de volle bladen van weer andere bomen. Net als zo vaak de laatste tijd zocht ik ontspanning in het bos, op zoek naar antwoorden over het nut van het leven. Ik probeerde te bedenken hoe anderen hun leven hadden ingevuld. Het knaagde aan mij dat ik zoveel ledigheid voelde, terwijl ik alles had wat mijn hartje begeerde. Ik had een goed en modern ingericht huis, een zorgzame man, een goede baan en tal van vrienden. Toch miste ik iets.
Ik liet de krachtige zonnestralen diep bij me binnenkomen. De warmte lichtte de sluier van somberheid die mij nog altijd omhulde. Langzaam voelde ik weer de vreugde, de ondeugd, waar ik als kind altijd zo van genoot.

Ik schrok op. Weer was er dat geritsel langs de bosrand. Schichtig keek ik om me heen, maar ik kon niets vreemds ontdekken. Ergens hoopte ik op het gezelschap van een ree. Ook een eekhoorn zou me al welkom zijn. Met gespitste oren liep ik verder. Opnieuw hoorde ik duidelijk dat iets me volgde. Zorgvuldig keek ik in het rond. Dan zag ik hoe een mannetjes vogel verwoede pogingen deed om een vrouwtje te versieren. Zijn getjilp klonk als een liefdeszang, zorgvuldig gekozen en vol aandacht gebracht. 'Hij wel ...' dacht ik.
Ik vervolgde mijn weg. Het gevoel dat er iemand in mijn nabijheid was bleef me achtervolgen. Ik zocht weer de omgeving af en besefte dat het bos geheel verlaten was. Nergens hoorde ik stemmen, nergens zag ik andere wandelaars. Van schrik sloeg mijn hart een aantal slagen over. Ik voelde me ineens niet meer op mijn gemak.
Ik versnelde mijn pas, terwijl ik probeerde te bedenken welke pad ik het beste kon nemen om zo snel mogelijk terug te komen bij mijn auto.

Dan ineens stond hij voor me. Een grote, breed geschouderde man. Hij zag er ruw en toch ook weer uitdagend uit.
Zijn kleding leek met zorg gekozen, nonchalant en stijlvol tegelijk. Toch ook bespeurde ik een boosheid in hem, of was het een gedrevenheid. Half verschrikt probeerde ik hem zo natuurlijk mogelijk te groeten. Toch besefte ik dat hij geen gewone wandelaar was. Ik wist zeker dat hij het was die me al een tijdlang door het bos had gevolgd.
Ik voelde hoe de verwarring zich bij me opdrong. Met onvaste benen probeerde ik hem te passeren, maar hij blokkeerde het pad. Ik zat gevangen. Even overwoog ik te vluchten, maar mijn van schrik verstijfde lichaam reageerden niet meer. Zeker na het zien van het mes dat ineens in zijn hand lag. Hij dwong mij me om te draaien. Kort erop waren mijn polsen met een bandje op mijn rug vastgezet. Van een brede rol plakband scheurde hij een groot stuk af en plakte daarmee mijn mond af. De angst in mij leek zich te vertienvoudigen. Waarom moest ik toch altijd in mijn eentje de boswandelingen maken? Waarom ging mijn man nooit mee?

Met zachte hand dwong mijn ontvoerder me verder te lopen. In snelle pas drongen we dieper het bos in. Ik kende de plek. Het lag flink afgelegen, ver weg van de normale wandelroutes. Blijkbaar kende ook hij uitstekend de weg, want al snel kwamen we onverwachts op een kleine open plek, midden in het bos. Tussen het zachte groene gras prijkten tal van paardebloemen, sommigen nog geel in bloei, andere vol met pluis dat elk moment kon verwaaien.

Hij dwong me naar het midden van de open plek. Met nog altijd gebonden polsen kon ik me absoluut niet verzetten toen hij mijn broek losknoopte en tezamen met mijn slipje omlaag schoof. Opnieuw voelde ik de angst. Dadelijk zou ik verkracht worden, en misschien ... Ik moest er niet aan denken. Ik probeerde wanhopig om me te verzetten, maar het was zinloos.
Hij bracht touwen aan om mijn enkels. Angstig keek ik toe hoe hij met een hamer op enige afstand van elkaar, houten haringen in de grond sloeg. Twee van deze haringen gebruikte hij vervolgens om de uiteinden van de touwen aan vast te maken. Met half verspreide benen stond ik nu voor hem. Ik volgde zijn bewegingen terwijl hij nog meer touwen tevoorschijn haalde en alvast klaar legde.
Met een zekere gratie maakte hij de knoopjes van mijn blouse los. Hij reikte naar achteren. Zeer geroutineerd haakte hij mijn beha los. Een zweem van zijn lichaamsgeur drong tot me door. Ik rook de kracht die van hem uitging.
Het verbaasde me dat ik zo sterk op hem reageerde. Hij, de bruut, die ...., ja, die wat?

Expressievormen: Bondage fantasieën 2: Ontvoering in het bos.
Even was ik helemaal afgeleid. In korte tijd had hij kans gezien om mijn polsen los te maken, mijn bovenkleding op de grond te laten glijden en touwen om mijn polsen aan te brengen. Dan moest ik in het zachte gras gaan liggen dat verrassend warm was. De touwen werden vastgemaakt aan weer andere haringen. Daar lag ik dan met wijd gespreide armen en benen. Weerloos. Helemaal aan hem overgeleverd.
Schichtig keek ik toe hoe hij zich vlak voor mijn ogen uitkleedde. Weer zag ik de kracht van zijn goudbruin zongebrande lichaam. Op zijn huid glinsterde de vele druppels van zijn zweet.

Als laatste trok hij zijn boxershort uit waardoor zijn gezwollen, forse lid in volle glorie zichtbaar werd. Onwillekeurige verkrampte ik. Zijn penis zou nooit in me passen, zo wist ik met absolute zekerheid. Ik zette me al schrap voor het onvermijdelijke. Ik zag hoe zijn bewonderende blik over mijn lichaam gleed. Ik rukte aan de touwen in een ultieme poging mijn intieme delen te verbergen. Al snel begreep ik dat de touwen mij volledig in hun macht hadden. Loskomen was er niet bij. Ik zou me niet kunnen verzetten als hij straks ... Ik sloot het naderende onheil nog buiten. Dat hij rustig naast me kwam zitten verbaasde me. Het bracht me nog meer uit balans.

Zijn handen trokken door mijn net gewassen, donker blonde haar. Hij haalde zelfs een borstel te voorschijn. Zorgzaam kamde hij mijn lange haren, en spreidde het naast me op de grond uit. Zijn vingers gleden teder over mijn gezicht.
Elk stukje huid kreeg aandacht. Dan verlegde hij zijn belangstelling via mijn hals naar mijn gladgeschoren oksels.

‘Ik benijd je man,' sprak hij aarzelend. Zijn oprechtheid klonk duidelijk door in zijn stem. ‘Je hebt een prachtig slank lichaam, en je zorgt er blijkbaar heel goed voor. Je man zal wel trots op je zijn.'
Totaal onverwachts biggelden dikke tranen over mijn wangen. Door zijn opmerking drong mijn eigen situatie weer tot me door. ‘Hij moest eens weten,' dacht ik. Eigenlijk was ik de enige thuis die aandacht had voor mijn lichaam. Ik deed altijd mijn best om er zo goed mogelijk uit te zien, maar dat leek niet tot mijn man door te dringen. Ik vermande me.
Ik haalde een paar keer diep adem en concentreerde me op mijn huidige precaire situatie. Kon ik me hier nog uit redden?

Ik voelde hoe de toppen van zijn vingers heel geleidelijk steeds meer van mijn lichaam begonnen te ontdekken, of eigenlijk: te strelen. Ik hoopte maar dat hij mijn borsten niet zou aanraken. Ik durfde niet toe te geven aan de intimiteit. Het mocht niet. Het waren míjn borsten. Toch ook wist ik zeker wat komen zou. Ik lag immers naakt vastgebonden op de grond. Mijn armen en benen wijd gespreid, zonder mogelijkheid om me te verweren.
Ik sloot me af voor de wonderlijke tintelingen die heel voorzichtig probeerden door te dringen tot mijn vertroebelde brein. Ik mocht er niet van genieten, hield ik me voor. Ik slaakte een zucht, juist op het moment dat zijn vingertoppen speels over mijn harde tepels dwaalden. Vooral de rust en de aandacht die deze man voor me opbracht was mij totaal onbekend. Ik wilde er niet aan toegeven en toch was er de opwinding die ik al heel lang niet meer had beleefd.
Ik voelde een scheut van pijn toen hij zijn nagels zeer bedreven in mijn tepels zette. De pijn was echter heel aangenaam, vooral omdat het maar heel even was, want kort erop waren er weer de subtiel strelende vingertoppen.

Heel geleidelijk ging de zachtheid over op een wat steverige strelen met de volle hand. Opnieuw was er voor mij de sensatie van het ontwaken van mijn lichaam. Nog altijd kwam van binnenuit mijn verzet, maar het verloor langzaam aan kracht.
Zijn volle handen masseerden mijn kleine, gevoelige, wonderlijke borsten. Met zijn volle gewicht drukte hij mijn borsten op mijn borstkast. Het tere weefsel gleed over mijn ribben. Opnieuw was er geen pijn, eerder genot. Veel te snel verlegde hij weer zijn aandacht terug naar het zijdezachte strelen. Het verbaasde me dat mijn overvaller zoveel tijd voor me nam. Op speelse wijze bracht hij me steeds verder in vervoering. Hij leek precies aan te voelen wanneer de zachte aanrakingen afgewisseld moesten worden met juist het steverige, het straffe.

Ik sloot mijn ogen. Niet langer waren het alleen de warme zonnestralen die mijn lichaam verwarmden. Ik merkte hoe ik steeds meer ontspannen raakte, en dat terwijl mijn situatie lang niet rooskleurig was. De uitgebreide aandacht waar ik al zolang naar op zoek was kreeg ik nu op een wel heel vreemde manier aangeboden.
Het lukte me niet meer om roerloos te blijven liggen alsof het me allemaal niets deed. Mijn overvaller was heel alert op de onderdrukte geluidjes, want daarmee ontdekte hij heel precies wat voor mij genotvol was. Het zweet brak me aan alle kanten uit, vooral ook door de reacties in mijn onderbuik. Nog altijd wilde mijn geest niet toegeven aan mijn lichamelijk verlangen naar veel meer. Het mocht niet waar zijn. Ik worstelde met mezelf.

Ik schrok op omdat mijn overvaller zich bewoog. Ik kon niets doen toen hij op zijn knieën tussen mijn wijd gespreide benen kwam zitten. Mijn hartkloppingen werden me bijna te veel. Onwillekeurig verkrampte ik weer. Dit mocht me niet gebeuren. Wild rukte ik aan de touwen die echter niets toelieten. Ik wilde het uitschreeuwen maar wist dat het geen nut had. Het brede plakband zat te strak om mijn mond. Ik kon me niet verzetten, ik moest het laten gebeuren.

Zijn zachte, warme handen streelden ondertussen speels langs de binnenkant van mijn dijbenen. Bijna per abuis raakten zijn vingers soms mijn meest intieme plekje. Weer was er dat genot dat ik nog altijd niet wilde toelaten.
Nadrukkelijker bekeek ik de forse man die zo ongelooflijk teder mijn lichaam bespeelde. Ik kon zien dat ook hij het moeilijk had, want hij baadde in het zweet. Zijn sterke lichaamsgeur was overduidelijk aanwezig. Vreemd genoeg vond ik het juist uiterst prikkelend.

Wel wist ik dat het voor mij zo gevreesde moment nabij was. Ik probeerde te achterhalen hoelang het geleden was dat ik voor het laatst ...? Zelfs toen had ik er slechte herinneringen aan overgehouden. Het was allemaal veel te snel gegaan, zonder dat ik er zelf aardigheid aan had beleefd, om maar te zwijgen over het ontbreken van het genot. Dadelijk zou ook hij wild binnendringen, snel op en neer bewegen, en zijn zaad in mijn uitstorten, zonder rekening te houden met wat ik misschien zou willen. Mijn lage dunkt over mannen verbaasde zelfs mij. Vroeger ... vroeger was het heel anders, toen was het allemaal heel opwindend en spannend.

Het onvermijdelijke moment kwant nu snel naderbij. Zonder specifiek te bewegen drong hij met een vloeiende beweging moeiteloos steeds dieper en dieper bij me binnen. Zijn forse lid vulde me helemaal. Toch deed het geen pijn, hetgeen me enorm verbaasde. Door de rust die hij nam kreeg ik alle tijd om te ervaren hoe zijn eikel contact maakte met mijn baarmoederhals. Iets wat ik al lange tijd niet meer had meegemaakt. Dat hij heel zachtjes heen en weer bewoog verbaasde me eveneens. Hij nam alle tijd voor mij, of ... was het juist voor hemzelf? Ik wist het niet meer. Het deed er ook niet toe. Vanuit een heel grijs verleden kwamen de herinneringen boven van de geweldige eerste jaren met mijn man. Ergens in de afgelopen 10 jaar waren we het heerlijke onderlinge intieme contact kwijt geraakt. Opnieuw drongen de tranen zich op. Door mijn overvaller besefte ik des te meer mijn eigen verlies, mijn eigen gemis. Ik werd boos, boos op mezelf, dat ik het zover had laten komen. Ik wilde weer leven! Genieten van het samenspel met mijn man. Straks was het waarschijnlijk te laat voor een nieuwe wending.

Nog altijd drong hij dieper bij me binnen waardoor mijn clitoris klem kwam te zitten. Het lukte me niet om de golven van genot ongemerkt op te vangen. Als vanzelf bewoog ik voorzichtig mee. Ik wilde weer voelen, weer ervaren! Zelfs al was het voor de laatste maal. Veel te snel bereikte ik een ongekend orgasme.
Even had ik het idee dat hij niets gemerkt had, want hij ging rustig door me bewegen. Al snel drong een volgend orgasme zich aan. Door zijn nauwelijks waarneembaar reacties kreeg ik toch het idee dat hij heel goed wist wat hij deed. Met een subtiele verandering van houding stimuleerde hij steeds weer andere plekjes van mijn lichaam, zelfs de plekjes die ik nog niet eens had ontdekt als gevoelige plekjes. Niet langer kreeg ik de kans om op adem te komen.
Ik gleed zo van de ene genotvolle piek naar de andere. Het kon me niet meer schelen wat het vervolg zou worden.
Van mij mocht dit moment voor eeuwig aanhouden, hoewel het veel kracht vergde. Gelukkig had mijn overvaller het strakke tape al een tijdje terug afgerukt, waardoor ik vrij kon ademen. Dat hij me vol op mijn lippen kuste kwam als een nieuwe, complete verrassing. Zonder te beseffen waarom beantwoordde ik vol overgave zijn zoen.

Ik had niet eens in de gaten dat hij uiteindelijk was gestopt met bewegen. Het geweld in mijn lichaam raasde gewoon door. Hij reikte me mijn slipje en beha en verlangde dat ik het zou aantrekken. Pas toen besefte dat ik al helemaal los was. Even nog nam hij de tijd om me teder aan te halen. Dan ineens was hij compleet verdwenen. Verbouwereerd bleef ik achter in het warme zonnetje. Ik sloot mijn ogen en zakte weg. Ik nam me heilig voor om van nu af aan voor mezelf op te komen.

©Bindingskracht, september 2007

Terug.