Home
Bindingskracht.nl E-mail

Onze passie voor het "teder wederzijds naakt vastbinden" wilden wij uitdragen via een eigen website. Onze missie bleek moeilijker dan we vooraf hadden ingeschat. We wisten hoe de website eruit moest zien. Toch was de technische realisatie nog knap ingewikkeld.
Dan kwam het samenstellen van de inhoud. Welke boodschap wilden we uitdragen? Wat paste wel, en wat niet? Moesten we bewust grenzen hanteren?

Vaak was er de discussie met mijn partner. 'De wereld, en zeker op het Internet is koud en wreed,' zo verwoordde ze vaak. Mijn concept, dat ik samenvat in de woorden "teder wederzijdse naakt vastbinden', past daar helemaal niet in.
De tederheid zou bij vele mensen vooral hun eigen gemis accentueren. Velen zouden er door verward raken en er voor vluchten.
Gaandeweg besefte ik het unieke dat ik met mijn partner had opgebouwd. Wij genoten enorm van ons eigen spel.
Door het gebruik van de touwen werden we gedwongen om oprechte aandacht aan elkaar te schenken. Door de bondages ervaarden we een vorm van onthaasten. We durfden dan de tijd te nemen om elkaar uitgebreid te verwennen. De kinderen hadden inmiddels begrepen dat wij ons soms terugtrokken. We wilden dan absoluut niet gestoord worden. Dat de deur op slot kon was soms een enorme zegen.

Onze website, onder met naam "bindingskracht", was nu al tijden in de lucht. Toch bleven reacties uit het veld vrijwel uit. Jammer, want ergens verlangde ik naar de bevestiging dat het onderwerp van de website werd begrepen door de lezers.
Onverwachts was er toch ineens een verzoek om inlichtingen over de workshop. Er werd gevraagd naar p rijzen, data, locatie, en of de workshops persoonlijk waren of juist met meerdere stellen. Weer werde n mijn partner en ik aan het denken gezet, om de gestelde vragen zo goed mogelijk te beantwoorden.

Mijn eerste workshop had ik destijds gegeven aan een lesbisch stel. Juist doordat ze lesbisch waren hoefde ik me geen zorgen te maken over eventuele erotische dwalingen van mijn kant. Niet dat ik me echt zorgen maakte, want mijn partner en ik hadden inmiddels een gedegen eigen visie.

Om de mogelijkheden van de touwen goed te demonstreren hadden de beide vrouw gaande de workshop een deel van hun kleren uitgetrokken. De opbouw was heel geleidelijk geweest, zonder dat ik iets afdwong. Het ging er vooral om dat de ontvangende partij ermee overweg kon.
Gedurende de work shop hadden we op een ontspannen wijze veel kennis overgedragen. Het was voor mij daarbij een ware beloning om te zien dat onze visie door hen werd begrepen. Ze verloren zich steeds meer in het spel. Niet langer was de sturing van buitenaf nodig. Uiteindelijk had ik hen alleen gelaten om verder te gaan met het spel dat ze zo gemakkelijk aangeleerd hadden.

Dit nieuwe e-mail verzoek voelde anders aan. In de mailwisseling werd al snel duidelijk dat het stel de workshop van ons beide wilden ontvangen. Ik was niet geheel zeker van hun motivatie. Heel nadrukkelijk wees ik hun daarom op de achterliggende gedachte van de website. Verder gaf ik aan dat de workshops uitsluitend aan stellen worden gegeven, waarbij de beide partners op elkaar oefenen.

In reactie gaven ze bijna ongeduldig aan dat ze geen moeite hadden met deze v oorwaarden. Zij zagen het bondagespel als een optie om een ander pad te bewandelen binnen hun eigen relatie. Hun kinderen waren inmiddels opgegroeid tot enigszins zelfstandige pubers, waardoor er tijd kwam om weer aandacht aan elkaar te schenken. Mijn website sprak hen enorm aan.. Door het spel met de touwen verwachtten zij weer eens uitgebreid tijd voor elkaar te vinden.

Pas bij de daadwerkelijk ontmoeting blijken Bart en Else een slank stel van kort in de veertig. Het doet me goed om te zien dat ze aandacht hebben besteed aan de aankleding van de avond. Even nog nemen we de tijd om het ijs te breken. Ik bespeur bij hen de onrust, die ik zelf ook voel. Ze hebben al te lang in spanning gezeten en staan, ondanks de schroom, te popelen om aan de gang te gaan.

Voorzichtig polsen wij hen over hun ideeën voor deze avond. Snel wordt duidelijk dat Bart vooral de kunst van het vastbinden wil leren. Else wil ondertussen eindelijk eens haar lang gekoesterde fantasieën in werkelijkheid omzetten. Ze wil ervaren wat het haar doet om stevig vastgebonden te worden.

Het is mijn taak om de workshop te leiden, en ik besef dat de ti j d rijp is om te beginnen met de workshop. Ik haal de touwen te voorschijn die ze hebben besteld. Rustig neem ik de tijd om er de uitleg bij te geven.
Dan wordt het tijd voor het echte werk. Kort wijs ik Else op de kleding die ze draagt. De lange mouwen van haar blouse en lange broek zitten eigenlijk in de weg. Terwijl ik haar nonchalant aankijk bespeur ik haar opwinding.
Met moeite trekt ze een deel van haar kleding uit. Toch herstelt ze vrij snel. Slechts gehuld in een slipje, t/shirt en beha staat ze uitdagend voor me. 'Verder ga ik niet', zei ze resoluut.
Het is voor mij geen probleem. Meer is niet nodig. Bij de workshop is vooral van belang dat iedereen zich op zijn of haar gemak voelt.

Rustig begin ik de principes van het vastbinden uit te leggen. Af en toe demonstreer ik op mijn eigen partner. Bart volgt dan de aanwijzingen en bindt bij Else de polsen vast.
Else verliest gaande het spel toch steeds meer kleren, als ze beseft dat Bart daarmee de touwen beter kan aanleggen. Uiteindelijk ligt ze met gebonden polsen op de tafel.

Expressievormen: Erotische verhalen 1: De workshop (2)
Haar verhitte lichaam spreekt voor mij boekdelen.
Ze geeft aan dat ze even alleen gelaten wil worden.
Ze wil graag de macht en de magie van de touwen ervaren. Ze wil zelfs proberen los te komen. Voor mij is het prachtig dat ze zo geboeid raakt door het spel. Mijn doelstellingen om de essentie van het wonderlijke spel over te dragen worden daarmee gehaald.

Moegestreden strekt ze tenslotte haar lichaam, zodat haar gebonden polsen boven haar hoofd liggen.
Zo blijft ze roerloos liggen. Uitgeput, verlangend naar de zacht strelende handen van haar partner.
Vreemd genoeg pakt Bart de signalen niet op.
'Ze verlangt naar jouw aanraking', hoor ik mijn partner Marije naar hem fluisteren. Ook zij herkent de behoefte van Else. Ik vraag me af hoe Marije het vindt om toe te mogen of moeten kijken. Voor haar roept het ongetwijfeld tal van geweldige herinneringen op van ons eigen spel.

Door de indringende stem van Marije ontwaakt Bart uit de trance waarin hij is weggezakt. Marije neemt nu de begeleiding van Bart van mij over. Ook zij draagt de principes van het spel over, vanuit de intentie dat de workshop voor hen slaagt.

Ze onderwijst Bart hoe hij Else mag, of eigenlijk 'moet', verwennen. Vanuit Marije's eigen vrouwzijn weet ze hoe Bart dit tot het uiterste gespannen lichaam van zijn partner het beste kan bespelen. Met gesloten ogen ontvangt Else heel gretig eindelijk de aandacht waar ze blijkbaar al zo heel lang naar hunkert. De tederheid die wij zelf zo nastreven is gelukkig ook bij hen aanwezig. Ze moeten het alleen weer (her)ontdekken.

Vanuit mijn zakelijke insteek leid ik verder de workshop. Rustig laten we hen kennismaken met de vele andere mogelijkheden van de touwen. Langzaam krijgen ze de vaardigheden onder de knie. Het is mooi om te merken dat Else meer kennis tot zich wil nemen. Ze wil verder oefen met de touwen op Bart. Zonder moeite bied ik Marije mijn polsen, zodat ze de diverse bondage voor kan doen. Op deze wijze kan Else de instructies eigen maken om later met Bart het spel opnieuw aan te gaan.
Ik werp een blik op de klok en realiseer me dat we al veel langer bezig dan ik had ingepland. Het wordt tijd om de sessie af te breken. We ruimen de spullen op en nemen afscheid.
Even is er nog de dankbare omhelzing van Else, waardoor ik weet dat ze een fabelachtige avond heeft gehad.


©Bindingskracht, december 2007

Terug.