Home
 Bindingskracht.nl E-mail
Geleidelijk ontwaak ik uit een diepe, verkwikkende slaap. Het heeft me goed gedaan. Uitgerust neem ik de omgeving in me op. Door de Spaanse aankleding realiseer ik me dat het allemaal geen droom is geweest. De dagen met Martijn, en vooral Caitlin, heb ik écht beleeft. De enerverende momenten hebben inmiddels voor eeuwig een diepe indruk in mijn geheugen gegrifd.

Snel schiet ik wat kleding aan en loop langs de kamer van Caitlin, het stiefzusje van Martijn. Onmiddelijk word ik afgeleid door harde tepels die zich niets aantrekken van de dunne stof van het strakke hempje. Ik verleg mijn aandacht naar het fris verzorgde haar. Het valt goed, beter dan voorheen. Bewonderend vraag ik me wie het zo vroeg in de ochtend al heeft ingekort.

'Heb je lekker geslapen?' vraag Caitlin voorzichtig met een liefdevolle blik.
Mijn knieën worden week. Wat doet ze toch met mij? Waarom reageer ik zo heftig op haar? Tot voor kort wist ik zeker dat ik op mannen viel. Nog steeds hebben de mannelijke exemplaren mijn voorkeur ... mits ze voldoen aan de punten op mijn inmiddels flink uitgebreide lijst.

'Weet je Lotte ...?' Bewust houdt ze stil en kijkt me onderzoekend aan.
'De afgelopen dagen waren magnifiek. Dat van gisteren zou ik dolgraag opnieuw willen ervaren. Ik heb er enorm van genoten. Heb jij je er ook een beetje in kunnen vinden?'
De opkomende wonderlijke kriebels in mijn onderbuik kan ik niet negeren. Het komt puur door haar, door de onderlinge chemie. "Je leeft maar éénmaal," schiet opnieuw door me heen. Ik mag dit fantastische gevoel niet negeren. Samen met Caitlin, en misschien ook wel met Martijn, kan ik ongedwongen op zoek gaan naar wat bondage me doet. Er is nog zoveel dat ik wil ontdekken.
Er komt spontaan een glimlach op mijn gezicht. Niet direct door de openheid van Caitlin. Eerder door gistermiddag.
Ik besef ineens dat er geheel in strijd met het principe van bondage totaal geen touw aan te pas kwam.
Ik haal de dag van gisteren terug.

'Dames, is het een optie om neer te strijken op de ligbedden?' oppert Martijn aan het begin van die dag.
'Jullie samen, zonder mij,' vervolgt hij snel in reactie op mijn verbaasde blik.
Door zijn glinsteroogjes verraadt hij dat hij snode plannen heeft.
Ietwat gehaast gaat hij verder. 'Caitlin heeft nog altijd een partij onaangeroerde metalen boeien, waarmee ze wil experimenteren. Nu kan een mooie gelegenheid zijn ...?' Ditmaal is zijn blik gericht op Caitlin.
'Als ik het goed inschat heb je het nu onder andere over de pols-nek spreidstang ...,' reageert ze aarzelend.
'Je hebt er toch niets mee? Waarom nu wel?'

Geduldig legt hij uit wat hij voor ogen heeft. Al snel wordt het me duidelijk dat wij dames naakt op de ligbedden zullen plaatsnemen. We mogen een selectie maken uit allerlei boeien die we bij elkaar aanbrengen. Martijn zal zonodig de laatste handelingen verrichten. Vervolgens wil hij ons alleen laten. Wel zal hij binnen gehoorafstand blijven, maar dan vooral op de achtergrond, om over ons te waken.
De subtiele en goed verhulde verandering in zijn kruis ontgaat me niet. Ik ben benieuwd wat hij nog meer in petto heeft. We zullen straks volledig aan hem overgeleverd zijn. Ondanks opstandige kriebels wil ik hem vertrouwen. Daarvoor ken ik hem al een beetje. Naast me wordt Caitlin onrustig.
'Je vindt het toch niet het niet erg om hieraan mee te doen?' Haar vraag lijkt aan ons beide gericht.
'Niet nadenken, gewoon ervaren ...,' fluister ik in haar oor, en houd me groot.
Eigenlijk vind ik het doodeng. Durf ik deze omgeving te vertrouwen? En vooral wat zal de nabijheid van haar naakte lichaam met me doen? Ik val immers niet op vrouwen. Toch is het bondagespel met Caitlin volstrekt anders.
Ik ben benieuwd.
Na het verdelen van de taken wacht ik ongemakkelijk bij de door mij zorgvuldig opgemaakte ligbedden. Mijn onderbuik vertelt me ondertussen een geheel eigen verhaal.

'Martijn komt zo. Hij wil eerst de pols-nek spreider nog even checken. Kijken of het safe is.' Haar stem is hees.
Ik kan me er geen voorstelling bij maken. Net zo min van de diverse metalen boeien. Vele ervan zijn via vaste kettingen gekoppeld.
'Wat is dit?' Ik houd iets kleinst in mijn hand dat veel weg van zo'n ouderwets apparaat om het puntje van een sigaar af te knippen.
'Ohh, gewoon ... Dat zijn duimboeien. Ik zal ze even bij je omdoen.'

Nog voordat ik echt kan reageren schuift ze de beide openingen over mijn duimen en drukt ze strak.
Ik krimp ineen door de heftige reacties in mijn lichaam. Het besef dat ik kletsnat word verwart me. Bij een net meisje hoort zoiets niet te gebeuren ... of wel soms?

Caitlin komt achter me staan. Vingertopjes strelen traag en teder mijn buik. Mijn adem stokt als de ene hand over mijn lichaam omhoog trekt en de andere omlaag schuift. Met haar bovenarmen houdt ze mijn kronkelende lichaam min of meer in bedwang. Als vanzelf spreid ik mijn benen.
Nog altijd doet ze vrijwel niets, alleen subtiel aanraken. Ik realiseer me dat ze heel precies de geheime plekjes van een vrouw kent, beter dan ikzelf. Vingertoppen sluiten om mijn harde rechter tepel. Andere vingertoppen verkennen de buitenranden van mijn schaamheuvel.
'Oohhh ... lekkeeuur ...,' zucht ik, als een aanstormende vloedgolf van genot over me heen walst.
Ondersteund door Caitlin vlij ik uitgeteld neer op het ligbed. Ik heb nauwelijks in de gaten dat ze mij handboeien omdoet. Ook mijn enkels worden in staal gevangen.
Expressievormen: 2018 Bondage verhalen: Bindende experimenten (4).
Kort erop verschijnt Martijn, alsof hij heel discreet heeft gewacht. Of misschien heeft hij wel geobsedeerd toegekeken. Zijn strakke naakte bovenlichaam doet me duizelen.
Een gulzige blik onderzoekt ongegeneerd elke detail van mijn gevangen lichaam. De toch al forse bobbel in zijn broek zwelt verder op. Zonder dat ik wat tegen kan doen voel ik een volgend orgasme ontluiken. Hoe kan dit toch?

Ik kijk bewonderend toe als Caitlin polsen en nek laat vangen in de pols-nek spreider.
De sleutel van het schroefje verdwijnt in Martijn's broekzak, net als de sleutels van onze boeien. Ik realiseer me terdege dat we dus nooit zelfstandig kunnen wegkomen.
Ik luister aandachtig als ze haar gevoelens uit. Veel is herkenbaar..
Ze vertelt dat haar kletsnatte kutje smeekt om aandacht. Het maakt niet uit hoe of door wie. Een snelle verlossing via haar eigen vingers zou al helpen. Het is nu des te meer een verschrikking dat ze niets met haar handen kan doen.
Liever nog wil ze diep en hard gevuld worden door een fors opgezwollen penis. Zelfs die van Martijn zou een goede stap in de richting zijn.
Met vrouwen heeft ze ervaring opgedaan, maar het niet per se haar ding. Binnen het bondagespel liggen de verhoudingen echter totaal anders. Dan is elke oprechte zachte verwennerij welkom. Met mij durft ze zichzelf te zijn.
Ik pas perfect in haar plaatje. Ze hoopt dat we elkaar nog vaak zullen treffen.

Ongemerkt is Martijn naderbij gekomen. Zijn digitale camera maakt af een toe een foto. Enerzijds ben ik gevleid door de aandacht die vooral naar mij uitgaat, anderzijds is het een behoorlijke inbreuk op mijn privacy.
'Maak je niet druk,' fluistert de geruststellende stem van Caitlin. 'Als opkomend beroepsfotograaf kent hij de regels.
Hij zal er nooit misbruik van maken. Als je wilt verwijdert hij de foto's terstond. Je kan ze natuurlijk ook eerst bekijken en daarna een beslissing nemen.'
Ik weet dat ze gelijk heeft.

'Dames, hebben jullie op dit moment nog iets nodig?' vraagt hij nonchalant, terwijl hij zijn ogen goed de kost geeft.
Ik wil me niet te laten gaan, niet in het bijzijn van Caitlin. Vol overgave met hem vrijen is nu niet gepast, in ieder geval niet voor mij. Tegen beter in schudden we ons hoofd. We hebben genoeg aan onszelf.
'Tot straks dan. Je weet dat je maar hoeft te roepen.'
'Zo, dat is het. Ik laat jullie alleen. Als je hulp nodig hebt roep je maar. Ik ben op het andere terras.'
Ik wil Martijn terugroepen, want ik heb nu al hulp nodig. Hulp om mijn stuiterende lichaam te kalmeren.
Ik wil zijn oprechte aandacht. Ik verlang naar zijn handen die uitgebreid mijn gevangen lichaam verwennen.
Ik wil zijn fors opgezwollen lid in me voelen, terwijl ik nog altijd gevangen ben in de boeien.
Waarschijnlijk weet hij heel precies hoe ik me voel en daarom verdwijnt hij zo snel hij kan.

Het duurt lange tijd voordat de rust wat terugkeert in mijn stuiterende lichaam. Ik strek me uit en laat me verwennen door de warmte van de vroege ochtend zon. Naast mij hoor ik de onrustige ademhaling van Caitlin.
'Caitlin, hoe gaat het bij jou,' informeer ik zachtjes.
'Kon ik dit maar elke dag doen ...,' klinkt het hijgend. 'Dit is zó genieten.'
Ze heeft het dus ook moeilijk. Misschien moeilijker dan ik? Hoe is het eigenlijk mogelijk. Normale mensen laten zich niet vrijwillig vastleggen om er dan volop van te genieten? Waarom eigenlijk niet? Het is inderdaad een beetje vreemd, maar wel héééél lekker.
Ik wil weten wat ze meemaakt. Ik richt me op, zodat ik haar kan observeren.
'Wat zou je op dit moment nog meer willen ...?
De aanhoudende kriebels in mijn onderbuik zoeken naarstig een uitweg. Ik knijp mijn benen krachtig tezamen om te bedaren.
Juist op dat moment draait Martijn zich even om. Ik vermijd oogcontact dat me zou verraden.
Mijn ademhaling wordt onrustig als hij onverwachts terugkeert. Ik wil dit niet, maar kan me niet verzetten als hij mijn geboeide polsen boven mijn hoofd vastpint.
De handpalm van zijn hand zweeft vlak boven mijn harde rechter tepel, zonder concreet fysiek contact. Het effect is des te erotischer.
Ik voel de wonderlijke gloed in mijn onderbuik.
Ik kan me niet verzetten als zijn tong lichtjes mijn tepel beroert. Ongemerkt spreid ik mijn benen, met zijn volle hand rustend op mijn schaamstreek. Mijn lichaam komt heftig in opstand door de uiterst subtiele verwennerij. Al kronkelend voel ik de kracht waarmee hij mijn polsen bedwingt. Ik ben zijn gevangene, overgeleverd aan zijn grillen. Teder en traag gaat hij onverstoorbaar verder, alsof het allemaal heel gewoon is. Als hij me uiteindelijk loslaat ben ik geheel bevredigd, terwijl de boeien me nog altijd gevangen houden.

Hoe lang heeft het geduurd? Niet meer dan enkele minuten, waarin ik zeker twee keer zachtjes, maar bijzonder indringend klaar kwam. Vanaf het moment dat Martijn zich weer terugtrekt laat hij twee verhitte dames achter.
Twee dames die geen kant uit kunnen. Het is goed zo ... voor nu.
'Het was gigantisch prikkelend om erbij te zijn,' klinkt het zachtjes van nabij. 'Laten we maar uitgebreid de tijd nemen om bij te komen. Ik wil nog niet ingeven. Ik gun Martijn mijn overgave nog niet.'
'Ik denk te begrijpen wat ze bedoelt.

Ik voel de rebellie in mijn lichaam. Ik wil los zijn, weer de volledige controle over mijn lichaam herwinnen. Gelijktijdig wil ik langer vastliggen. Niets kunnen doen. Me overgeven aan het moment.
Heel geleidelijk daalt een rust over me heen, die een strijd levert met de onrust die nog door mijn lichaam raast.
Ik zak weg in een trance-achtig staat. Niet langer overheersen gedachten die alle kanten uitdwalen.
Vanuit de totale overgave voel ik het openen van energiebanen. Een prikkelende effect trekt door mijn lichaam en reikt tot in de verste uithoeken van mijn lichaam.
In mijn verbeelding schuren ruwe eeltplekken zonder haast over mijn gevoelige tepels, langs mijn hele lichaam en uiteindelijk tussen mijn benen. Alsof dat nog niet genoeg is, zorgen die gedachten voor rillingen door mijn lichaam en stroomt vloeibare warmte tussen mijn dijen. Als de handen zich terugtrekken blijft het opwindende gevoel.
Ik verlang naar het samensmelten van lippen en tongen. Ik bevochtig mijn lippen met mijn tong.
Ik voel me opeens vol begereerte, gespannen en buiten adem.
'Jij ook al ...Wat gebeurt er toch allemaal?' stoot Caitlin uit met een krachtige ademhaling. 'Begrijp je hoe ik me af en toe voel, waarom ik hier soms zo'n behoefte aan heb? Met Martijn had ik een mooie samenwerking, maar het verwatert steeds meer. Door hem, niet door mij.'

Vergeefs probeer ik de duimboeien af te krijgen. Ook al zou het lukken, dan nog zijn er de onvergeeflijke polsboeien.
Ik kan niet ontsnappen. Gelijktijdig wil ik nog niet ontsnappen.
Ondanks de boeien lukt het me om een de fles zonnebrand van de grond te pakken.

Caitlin zucht van genot als straaltjes creme haar borsten en lies treffen. Speels besprenkel ik andere plekjes waarvan ik verwacht dat ze gevoelig zijn.
Vooroverbuigend smeer ik subtiel het witte goedje uit. Van mijn natuurlijke geremdheid is niets terug te vinden als ik haar borsten al masserend insmeer. Gelaten moet ze ondergaan dat ik haar lichaam streel. Niet langer ben ik aan het vrijen met een vrouw, eerder met een lotgenoot.
Ik merk dat ze het moeilijk heeft. Ze levert een gevecht. Niet met mij, maar met haar lichaam en vooral de opgelegde beperking. De pols-nek spreider houdt haar onlosmakelijk in bedwang. Ze kan niets doen, behalve ontvangen.
Ze geeft geen krimp als ik haar tepels zachtjes knijp en een tijdlang masseer. Terwijl rillingen door me heen trekken blijven reacties bij haar uit. Extra kneepjes in haar tepels doen haar schijnbaar niets. Ondanks haar gesloten ogen merk ik dat mijn inspanningen overduidelijk effect hebben. Waarschijnlijk een veel groter effect dan zij doet voorkomen.
Ik volg mijn intuïtie. Ik gun haar datgene wat ik graag zelf wil ontvangen. Ik verwen haar zoals ik verwend wil worden.

Ik zoek een nieuwe positie zodat ik haar schaamstreek beter kan bereiken. Gewillig spreidt ze zo ver mogelijk haar benen. De ketting van haar enkelboeien zijn gelukkig lang genoeg. Strelend verkennen mijn handen de binnenkant van haar bovenbenen. Geboeid. Niet langer uitsluitend letterlijk, maar inmiddels ook figuurlijk. Ze laat de verwennerij toe. Zacht hijgend stuurt ze bij, waarmee ze haar geheimen van het moment prijsgeeft. Geleidelijk neem ik de regie van haar over. Volkomen ontspannen kan zij zich concentreren op het genot dat ik haar bied.
Ik gun haar geen tijd om te herstellen van haar orgasme.
Bedreven ga ik verder. Keer op keer moet ze zich gewonnen geven.
Dankbaar kijkt ze me aan. Het wordt tijd om Martijn te roepen.

Zodra ze los is, trekt Caitlin zich discreet terug.
Ik voel de warmte als Martijn haar pols-nek spreider bij mij omdoet. Ik heb geen behoefte om te protesteren.
Ik wil de aandacht proeven die Caitlin van mij heeft gekregen. Toch pakt het totaal anders uit.
De striptease komt als een verrassing, net als het onverwachtse dwingend spreiden van mijn benen.
Ik kan niets doen als Martijn me neemt, diep, hard, traag en vooral gepassioneerd.
Het is precies wat mijn hunkerende lichaam nodig heeft.


©Bindingskracht, 2019

Terug.