Bindingskracht

Maanden terug heb ik Nina voor het laatst gezien. We app'en geregeld via Wordfeut, zodat we een beetje op de hoogte blijven van elkaars wel en wee.
Gaande een woordspel komt ze met het onschuldige "bond". Bij de volgende beurt vult ze "bond" aan tot "gebonden". Vlak voor slapengaan zie ik haar laatste toevoeging tot het woord "vastgebonden".
Natuurlijk kan haar woordkeuze zuiver toeval zijn, maar toch krijg ik het te kwaad. Die nacht lukt het slapen absoluut niet. Mijn gedachten dwalen af naar Dave, mijn echtgenoot, mijn partner, mijn speelmaatje in bed. Ruim twee jaar terug is hij uit mijn leven gerukt door een ongelukkig voorval. Mijn lichaam komt in opstand als ik terugdenk aan het "teder wederzijds naakt vastbinden" waar we samen zo intens van genoten, zowel van het geven als het ontvangen.
Door de taboes rondom het woord "bondage" is het me tot op heden niet gelukt een geschikte nieuwe partner te vinden. De sporadische date eindigt steevast in een teleurstelling. Als de sex al iets voorstelt is het voor mij te oppervlakkig, waardoor ik alsnog afhaak. Volgens Nina gun ik het gewoon niet de tijd.
Toch heeft ook zij het geluk nog niet gevonden.

De volgende ochtend is het onderwerp "vastgebonden" nog altijd niet uit mijn systeem.
'Opmerkelijke woordkeuze', app ik in reactie op het door haar samengestelde woord.
'Tjeetje Femke, je moest eens weten.'
Het traantje bij haar emoticon kan ik niet plaatsen.
'Toe, vertel ...,' moedig ik haar aan. De knipoog moet het luchtig houden.
'Strandwandeling Kijkduin 14:00?'
Er is duidelijk meer aan de hand. Iets indringends houdt haar bezig..

Zodra we op het strand de ruimte hebben komt haar verhaal. Via een datingsite heeft Nina gereageerd op een kennismakingsverzoek van Paul. Na het lezen van zijn profiel heeft ze de indruk dat de belangstelling wederzijds is.
Hij is alleenstaand, lang, slank en ziet er verdomd goed uit. Ook hij is op zoek naar een dito vrouw.
Het is overduidelijk dat er ergens een addertje onder het gras zit. '... maar ... vertel verder,' moedig ik aan.
Al wandelend zoekt Nina naar woorden, alsof ze er niet dieper op in durft te gaan. Na lang aandringen komt uiteindelijk wat haar dwars zit. In vrijwel alles kan ze zich goed vinden in zijn profiel, behalve zijn aanvulling bij de subtiele erotiek, over een blinddoek of een stukje touw.
Drie dates hebben ze inmiddels gehad. Hij ontpopt zich als een ware gentleman. Samen maken ze lange wandelingen door de natuur, gaan 's avonds chique uit eten en nemen de tijd voor verkennende erotiek.
Alleen ... de toespelingen richting het touwtje en een sjaaltje komt telkens weer kort bovendrijven.
Hij blijft steeds voorzichtig prikken, terwijl ze er totaal geen beeld bij heeft. Ze vindt het eng en vervaarlijk.
Het is niet haar ding. Ze beseft dat ze moet stoppen voor ze te ver verstrikt raakt in de relatie.

Ik word me bewust van de opborrelde heftige reacties in mijn lichaam, zoals het ooit deed als werd gezinsspeeld op bondage en blinddoeken. Onbedoeld zwellen mijn tepels op. Er trekken wonderlijke kriebels door mijn onderbuik.

'Wat zegt je gevoel,' pols ik voorzichtig bij mijn beste vriendin.
Ik zie haar tweestrijd. Mijn kennis van intervisie komt nu goed van pas. Het nemen van een beslissing laat ik aan haar, zonder mijn sturing. Mijn eigen hoofd begint te tollen als ik merk welke richting de uitkomst opgaat.
Ik heb mezelf niet meer in bedwang.
'Zal ik hem dan maar van je overnemen ...,' opper ik speels zonder echt aan te dringen.
Nina kijkt me onderzoekend aan. 'Femke ... wil jij hem hebben? En het vastbinden dan ...?'
'Oh ... wachts eens even .... Nou valt het kwartje. Deed jij het al samen met ...'
Ik merk dat de naam van mijn overleden man niet over haar lippen komt.

De deal is ongemakkelijk. Nina en Paul hebben al samen liggen vozen. Het idee om Paul met mij te delen valt niet goed. Gelijktijdig weet ze dat mijn argumenten terecht zijn. Voor Nina is geen toekomst met Paul, want zijn behoefte aan bondage zal steeds op de achtergrond blijven sluimeren.
Voor mij kan het een ingang zijn om weer toe te geven aan mijn behoefte aan echte bondage, zoals ik in het verleden had. Ongetwijfeld zal het anders zijn. Het onderlinge vertrouwen moet weer worden opgebouwd.
Dúrf ik het aan? Hoever wíl ik gaan? Hoever kán ik gaan?
Feitelijk heeft Nina al vooronderzoek gedaan. Daardoor is bekend dat Paul niet iemand is die zich richt op een
one-night-stand. Zelfs dát zou ik niet erg vinden, zolang ik maar weer eens stevig vastgebonden wordt, liefst in een veilige omgeving. In alles lijkt Paul oprecht. Voor zover bekend is hij op zoek naar een langdurige relatie.
'Nina, wil je mij introduceren ...?' probeer ik opnieuw.

Onverwachts gaat haar mobieltje af.
'Het is Paul. Zal ik opnemen?'
Met een kort knikje stem ik toe.
'Ik ben in Kijkduin. Uitwaaien met een vriendin,' begint ze het gesprek.
De rest kan ik niet precies volgen, maar de strekking is duidelijk. Paul heeft de weerstand bij Nina opgemerkt.
'Kom ook naar Kijkduin, dan kan ik je gelijk aan iemand voorstellen.'
Mijn lichaam komt wederom in opstand.

Nina en Paul maken nog een strandwandeling. Het geeft mij tijd om te overdenken waar ik goed aan doe.
Elke nieuwe gedachte voert steeds terug naar slechts één ding. De mogelijkheid om weer eens weerloos vastgebonden te worden mag ik niet laten lopen. Ongedurig wacht ik op hun terugkomst.
Wordt het mij gegund?

In het restaurant is het gesprek luchtig. Pas bij de koffie volgt de verdieping. Kort en goed komt het er op neer dat Nina afstand doet van Paul, omdat er op het gebied van bondage geen raakvlakken zijn. Als ze samen verder gaan zal het een heet hangijzer blijven.
Nadat Nina afscheid heeft genomen maak ik een nachtelijke strandwandeling met Paul.
Er valt veel te ontdekken. Eerst verbaal. Later hopelijk fysiek.

Paul houdt van bondage, van het geven en van het ontvangen. Met regelmaat benadrukt hij dat de passieve partij de regie houdt. Uiteraard hoort daarbij de initiële verrassing die de ander in petto heeft. Nimmer mogen grenzen met geweld worden overschreden. Voorzichtige plaagstootjes horen bij het pleasen en teasen. Wat hem betreft geldt binnen het bondagespel het gezegde: "wat gij niet wilt dat u geschiedt, doe dat ook een ander niet".

'Dus ik mag jou ook naakt vastbinden?' vraag ik hoopvol, terwijl ik nauwgezet zijn reacties peil. Hij schrikt niet van mijn opmerking, alsof het volkomen normaal is. Ik zie de onopvallende handbeweging waarmee hij zijn penis meer ruimte geeft. Zou hij groot geschapen zijn? Het zweet breekt me ineens aan alle kanten uit.
'Femke, hoe zou je willen beginnen? Waarschijnlijk is het beste om heel rustig op te bouwen, zodat we aan elkaar kunnen wennen. Samen ontdekken waar onze belangstelling ligt en wat onze ervaringen al zijn.'

Mijn gedachten schieten alle kanten uit en laten zich nauwelijks ordenen. De wereld ligt voor me open. Heel rustig opbouwen en vertrouwd raken aan elkaar is de meest voor de hand liggende optie. Het geduld ontbreekt me.
Het allerliefst wil ik stevig vastgebonden worden, helemaal naakt. Pas dan wil ik zacht en teder aangeraakt worden, strelend, plagend, verwennend, oprecht. Uitgedaagd worden door handen die ineens stoppen en wachten tot ik gek word van verlangen, en zelfs dan nog even uitstellen. Door alleen al de gedachten komt mijn lichaam opnieuw heftig in opstand. Onder de tafel klem ik mijn hand tussen mijn benen. De druk in mijn kruis brengt enige verlichting.

Ik ben me bewust van de onderzoekend blik in Paul's ogen, die helder blauwe ogen. Het is overduidelijk dat hij het moeilijk heeft, net als ik. Voor ons beide zijn alle mogelijkheden voorhanden. We moeten toeslaan. Toch wordt dat een beetje gênant in een restaurant. Ook de touwen ontbreken. Naast de voorbereiding is een goede planning nodig.

'Hoe zou het zijn als ik je morgen naakt vastbind aan een stoel, stevig, met een heleboel touw?' fluistert Paul hijgend in mijn oor.
Ik wil dat hij me aanraakt, nu, hier. Stelt hij bewust uit? Ik word gek. Gek van mijn opstandige lichaam, gek van het intense verlangen dat diep van binnen oplaait.
En de sex dan, vraag ik me ineens af. Moet dat veilig? Vorige week heeft hij het misschien nog met Nina gedaan?

Hij legt zijn warme rechterhand op de mijne. Ik voel zijn kracht en zijn stromende energie.
'Morgen 14:00 bij jou thuis?'
Ik smelt voor zijn smekende blik, of is het mijn eigen verlangen. Durf ik het aan?
'Vraag Nina mijn nummer, dan weet je meteen of je haar toestemming hebt.'
Hij kijkt op zijn horloge. Een Seiko, geschikt voor onderwater. Hij schrikt.
'Ik moet gaan, helaas. Ik zou nog uren samen met je willen doorbrengen. Ik vind het fijn met jou.'
Hij geeft geen verdere verklaring. Het zet me aan het denken. Toch overheerst mijn diepe verlangen om vastgebonden te worden. Het valt niet te bedwingen, in tegenstelling tot wat experts beweren.

Nina heeft er vrede mee. Voor haar is geen toekomst weggelegd met Paul. Wel vindt ze het jammer, want in vrijwel alles was er de klik. Slechts één onderwerp vormt een te heet hangijzer.

Zodra Paul klaar is neemt hij plaats op een andere stoel. Zijn priemende ogen glijden over mijn lichaam, over de plekken die naar aandacht snakken. Mijn borsten zijn pijnlijk opgezwollen onder de druk van de strakke touwen net onder en over het gevoelige vlees. Mijn onrustige buikademhaling krijgt geen ruimte door de zorgvuldig aangebrachte touwen om mijn middel. Ik ben machteloos gevangen. Ik kan geen kant op. Met gesloten ogen geniet ik in alle heftigheid van de spannende prikkels die vanuit de diepte mijn weerbarstige lichaam binnendringen.
Fantastische herinneringen aan vroeger komen bovendrijven. Niet langer is er de droevenis.
Ik heb weer de vrijheid hervonden die ik toen had. De complexe vrijheid in de touwen.

Het verlangen naar meer aandacht dringt zich geleidelijk aan. Binnen de stevige omklemming beweeg ik onrustig mijn lichaam, vergeefs op zoek naar ontlading.
Weldadige scheuten schieten door mijn gevangen lichaam als mijn tepels nauwelijks waarneembaar worden gestimuleerd. Een overweldigend orgasme walst me volkomen plat.
Vaag ben ik me bewust dat Paul de touwen al losmaakt. Ik ben te uitgeteld om te protesteren.

Samen lopen we naar boven, naar mijn slaapkamer. Het bed had ik zorgvuldig opgemaakt. Het grote badlaken ligt middenop. Zonder gesproken woord verzoek ik Paul op bed neer te vlijen. Kort erop heb ik de polsen van zijn gespreide armen met touwen vastgemaakt aan de zijkant van het bed. Verwachtingsvol spreidt hij zijn benen.

Geobsedeerd bestudeer ik zijn fors opgezwollen lid. Ik negeer de smachtende signalen van mijn lichaam. Heel lichtjes betast ik de ineengekrompen balzak en word getrakteerd op zijn hijgende, stokkende, kreunende ademhaling.
Dit kan nooit lang goedgaan.
Ik kruip bovenop hem. Moeiteloos smelten we tergend traag samen. Ik laat hem dieper toe dan ooit tevoren, zowel lichamelijk als geestelijk. Ik voel zijn kracht en vooral zijn haast. Geregeld houd ik stil, zodat hij wat kan herstellen. Allebei hebben we het moeilijk.
Ik durf me nog niet te laten gaan, uit angst dat een vroegtijdige zaadlozing het einde betekent. Gelukkig ligt hij vast en bepaal ik het spel. Ik gun mezelf de tijd om hem op tal van manieren te verwennen, zonder mezelf te ontzien.
Ondanks de touwen weet hij me te tracteren op menig orgasme, vooral via zijn tong en mond.

©Bindingskracht, 2018

Terug.