Bindingskracht

Dat het zo druk is in het nog altijd vrij groene bos past helemaal niet in mijn sterk verhitte plannen. Het mooie, warme weer heeft blijkbaar de mensen, geheel tegen mijn zin, opnieuw naar buiten gelokt.
Al de hele dag hadden we samen de enorme erotische spanning gevoeld. Door de aanwezigheid van de kinderen lukte het gewoon niet om thuis de zo bevredigenende ontlading te vinden. De tedere, haast stiekeme aanrakingen op de momenten dat het net even kon, had het vuur in ons alleen maar verder aangewakkerd. Uit wanhoop besloten we die middag dan toch maar een boswandeling te maken, misschien kon de buitenlucht verkoeling brengen.

Het verbaasde me dat ik ditmaal nog even op hem moest wachten. Zonder iets te zeggen was hij nog kort naar boven geschoten. Blijkbaar was hij wat vergeten.

Elk schaars moment in het bos dat we even niemand in de buurt hebben, benut ik om mijn lichaam tegen hem aan te drukken en een kusje te bietsen. Ik ben me bewust van mijn enorme behoefte om zijn handen overal over de naakte huid van mijn lichaam te voelen. Gelukkig heeft hij er geen moeite mee om alvast deels tegemoet te komen aan mijn overweldigende honger. Toch ook merk ik dat hij nauwgezet de omgeving in de gaten houdt. Zoals altijd is híj degene die juist nu het overzicht bewaart. Veel te vaak zijn er inderdaad weer de andere wandelaars, waardoor hij zich, helaas voor mij, weer discreet terugtrekt en wat afstand schept.

Quasi onverstoorbaar lopen we daarop verder. Het smalle pad dwingt ons min of meer om achter elkaar te lopen.
Het is net alsof ik zijn priemende ogen op mijn rug kan voelen die verwoede pogingen doen om me alvast uit te kleden. In reactie accentueer ik speels de bewegingen van mijn brede heupen. Dat hij een zucht slaat bevestigt mijn vermoeden. Ook hij heeft moeite met het nog altijd uitstellen van de voor ons zo noodzakelijke ontlading.

Nog voordat ik de kans krijg om me om te draaien zie ik in de verte alweer een stel dat dadelijk ons pad zal kruisen.
De honger in mijn lichaam kan ik haast niet meer beteugelen. Toch weet ik dat ik me ook nu weer in moet houden.
We willen immers geen aanstoot geven. Wel merk ik dat ik geweldig geniet van het uitdagende spel dat we zo samen spelen. Verwonderd vraag ik me af welk effect het op hem heeft. Ik kan haast niet wachten tot het avond wordt.
Ik ben me sterk bewust van mijn eigen steeds verder opbouwende opwinding. De onrust in mij maakt me baldadig.
Ik voel de behoefte om hem nóg meer te prikkelen. Nog altijd lopen we over het smalle pad achter elkaar.

Zorgvuldig schat ik de ruimte in, die ons rest voordat we de tegenliggers kruisen. Naar mijn idee is er tijd genoeg voor het snode plan dat in mij opwelt. Geroutineerd breng ik daarop mijn handen naar achteren. Zonder al te veel moeite lukt het me om van onder mijn t-shirt de sluiting van mijn beha los te maken. Speels schuif ik een voor een de bandjes over mijn armen omlaag. Dan tover ik subtiel mijn zwarte beha van onder mijn t-shirt te voorschijn. Door de stemmen in de nabijheid besef ik ineens weer wat ik aan het doen ben. Steels verstop ik de beha achter mijn rug. Ik voel de vertrouwde hand van mijn partner die mijn beha overneemt. Ik weet dat hij dadelijk de beha in een van zijn diepe broekzakken laat verdwijnen. Zo nonchalant mogelijk groeten we onze tegenliggers. Wel vraag ik me af of ze mijn hoog rode konen hebben opgemerkt.

Rustig gaan we verder, terwijl ik voel dat de opwinding me bijna te veel is. Ik durf me even niet om te draaien, uit vrees dat hij er net zo aan toe is als ik. Door de spanning in mijn lichaam moet ik nodig plassen. Zoals zo vaak volgt hij me de struiken in. Vreemd genoeg laat hij me ditmaal gewoon mijn gang gaan. Hij kijkt alleen maar toe. Als ik bijna klaar ben, houdt hij onverwachts de chinese genotsballetjes voor mijn ogen. Uit ervaring weet ik dat ik ze in moet doen. Tegenspraak duldt hij nauwelijks, mede omdat hij weet dat ik de uitdaging wel aan durf te gaan.

Vrijwel direct voel ik het effect van de ingenieuse balletjes. Ze vullen mijn vagina. Ze dwingen me om mijn spieren te spannen, zodat de balletjes er niet uit zullen glijden. Langzaam dringt tot me door dat bij elke beweging, de in de balletjes opgesloten kogeltjes op een onvoorspelbare wijze op en neer plokken. Het kost me geweldig veel moeite om me te concentreren op onze wandeling.

Ik voel zijn dwingende handen als hij steeds weer opnieuw van mij verlangt dat ik zoveel mogelijk ontspannen rechtop ga lopen, maar dat is haast een onmogelijke opgave. Ik voel telkens een gigantische vloedgolf van hitte.
Mijn buikspieren beginnen samen te trekken door de indringende, intense, overweldigende opbouw van een naderend orgasme. Het lukt gewoon niet om verder te lopen, zeker nu er in de verte weer mensen aankomen. Het kost me moeite om mijn verdwaasde zinnen weer bij elkaar te rapen. Ik moet echt stoppen met de balletjes. Ondertussen realiseer ik me hoe geweldig ontvankelijk mijn lichaam in de loop der jaren is geworden. Het vele vrijen, het vele verwennen, heeft mij supergevoelig gemaakt voor zelfs de minste prikkel. Op dit moment ben ik trots op mijn lichaam, een lichaam dat me op andere momenten zo te wanhoop drijft door de honger naar het erotische.

Het is heerlijk om te merken dat hij me haast volmaakt aanvoelt. Dan ... onverwachts, dwingt hij me om toch weer verder te lopen. De passanten zijn immers al voorbij. Geleidelijk dringt het weer tot me door waarom ze deze balletjes "genotsballetjes" noemen. Voor mij wordt het echter op dit moment te veel. Ik ben al te veel erotisch geplaagd vandaag. Dan geeft hij me de ruimte en neemt hij de balletjes over.

Diep onder de indruk van wat mijn lichaam me allemaal aandoet lopen we tenslotte samen verder. Net als vaker komen we langs het met privé aangeduide bospad. Ik bemerk dat hij nauwlettend de omgeving opneemt, dan besluit hij resoluut juist dit pad te nemen. Ik heb een vaag vermoeden van wat hij van plan is, dus volg ik hem schoorvoetend. Enerzijds is het privé terrein, anderszijds weet ik haast zeker wat er volgen zal. Een verrukkelijk, stoutmoedig vooruitzicht brengt me nog meer in vervoering.

Het duurt niet lang of hij heeft diep in het bos een afgelegen open plek gevonden. Hier moet ik me van hem uitkleden, precies zoals ik al had vermoed. Weer verbaast het me dat hij af en toe heel dwingend kan zijn. Gelijktijdig weet ik dat ik het nodig heb om soms even een eerste hobbel te nemen. Eigenlijk voelt hij altijd feilloos aan waar ik diep in mijn hart zo naar hunker.

Ik vang metaalachtige geluid op dat ik echter absoluut niet plaatsen, net zo min als zijn handen die vervolgens op verschillende plekken vlak langs mijn lichaam bezig zijn, zonder daadwerkelijk contact te maken.

Dan voel ik het eerste touw. Ik schrik op uit mijn gedachten. Ik wil mijn ogen openen, maar ik doe het niet. De spanning vermengt zich met mijn toch al gigantisch opgebouwde opwinding. Het duurt niet lang of mijn enkel ligt strak tegen de grond geklemd. Ik blijf roerloos liggen. Dat ik dadelijk weerloos vastlig is uiterst prikkelend ... en ook doodeng.
Ik zou dit spel nooit met een wild vreemde willen en durven spelen. Met hem is het geen probleem, hoewel .... dit spel in de buitenlucht, is weer een geheel ander verhaal,

Zodra ik vermoed dat hij klaar is, test ik de touwen en merk dat ik inderdaad absoluut geen kant meer uit kan, precies zoals ik van hem had verwacht. Nog even ..., zo weet ik, en dan zullen er eindelijk zijn handen zijn ..., of zijn tong ..., of beide. Vloedgolven van intens genot zetten onverwachts mijn lichaam totaal op zijn kop. Het zweet breekt me aan alle kanten uit. Ik word er totaal door overrompeld en verlang hartstochtelijk naar hem. Nog altijd stelt hij het door mij zo gewenste eerste contact uit. Hij weet dat ik op dit moment nog genoeg heb aan mezelf.

©Bindingskracht, juni 2007

Terug.