Bindingskracht

De deur van Hannah's werkruimte staat op een kier. Waarschijnlijk uit het slot gewaaid door de harde wind.
Onbedoeld valt mijn vrouwelijke blik op iets dat ik niet kan thuis brengen. Nieuwsgierig duw ik de deur behoedzaam wat verder open. Dan zie ik het. Het opvallende artistieke werk, groot aan de muur.

De schrik slaat toe. Ik wil vluchten, weg van het beeld dat me zo verward. Te perplex blijf ik staan. Waarom heeft Hannah hier zo'n prominent kunstwerk van een vastgebonden naakte vrouw hangen. Is het haar bedoeling mensen te choqueren? Dat is dan overduidelijk gelukt. Deze ruimte is haar privé terrein, bedenk ik me. Ze kan er eigenlijk mee doen en laten wat ze wil. Slechts weinigen zullen de kamer betreden.
Aandachtig bestudeer ik het opmerkelijke tafereel. Waarom raakt de weerloze vrouw me zo diep? Mijn lichaam weet onbewust allang het antwoord. Vandaag ben ik helaas behoorlijk traag van begrip.
Hoelang heb ik nog voor Hannah verschijnt?

'Charlotte, ik moet snel even naar de winkel. Red jij het, of heb je nog wat nodig?'
Mompelend geef ik een antwoord dat voor elke interpretatie vatbaar is.
De buitendeur slaat dicht. Het starten van haar auto klinkt door. Het geeft mij de mogelijkheid om te onderzoeken waarom een innerlijke onrust me zo overvalt.

Hannah is één van mijn hartsvriendinnen. Dat ze bi is, verstoort onze relatie niet. Niet meer althans. Ik weet dat ze een oogje op me heeft, maar dat is niet wederzijds. Voor mij is er genoeg keuze tussen de mannelijke exemplaren die ik zo af en toe optrommel. Mijn interesse in platte seks heb ik überhaupt wat opzij geschoven. Andere zaken in het leven houden me bezig. Eén van de thema's hangt ineens hier ... pontificaal en dominant in deze kamer.

Schoorvoetend betreed ik de ruimte. In de hoek staat een eenvoudig stoel. Ongemakkelijk neem ik plaats. Intuïtief neem ik een houding aan die lijkt op die van de vrouw vlak voor mijn ogen. Mijn zomerjurk valt van boven open.
Door de diepe inkijk voel ik me ineens erg naakt. Er trekt opnieuw een huivering door me heen.
Nauwgezet neem ik het schilderij in me op. Wat maakt dit uitdagende beeld zo bijzonder?

Als jong volwassen vrouw weet ik vrijwel altijd wat ik wil.
Normaal ben ik nieuwsgierig en terughoudend tegelijk.
Geregeld verleg ik mijn eigen grenzen.
Toch is daar ook mijn kwetsbaarheid, vooral bij het confronterende thema vlak voor mijn ogen.
Het boeiende onderwerp bondage houdt me inmiddels menige jaren bezig. Graag had ik model geweest bij deze kunstenaar.
Er is me vaak verteld dat ik een uitgesproken mimiek heb.
Zo nu en dan wordt me een aanbod gedaan om te poseren.
Niet altijd zijn die voorstellen oorbaar. Mijn eigen veiligheid staat voorop, maar brengt míj ondertussen geen meter verder.

Mijn blik is gefixeerd op de intense compositie. Het zijn dikwijls dit soort werken die mij aanspreken binnen mijn zoektocht naar tedere bondage. Enerzijds zie ik een oprechte zachtheid. Anderzijds zijn er de tot overgave dwingende strakke touwen.

Tederheid, daar draait het bij mij om. Het is ook meteen mijn moeilijkheid. Wat ik zoek ligt buiten mijn bereik, buiten het bereik van de wereld lijkt het soms wel. De liefdevolle aandacht die voor mij bij bondage hoort lijkt niet te bestaan, niet als resultaat van mijn zoektochten. Vrijwel alle informatie die ik vind gaat over dominante vormen binnen BDSM.

Kan Hannah me in de juiste richting dirigeren? Waar verlang ik eigenlijk naar? Mijn weer opkomende frustratie voel ik vaker, zeker de laatste tijd. Was het maar zo eenvoudig dat er een workshop bestaat waar ik zélf kan ontdekken hoe ik mijn verlangen naar bondage een plek wil geef in mijn leven. Ik weet niet eens wat voor soort docent ik dan wil.
Moet het een man zijn, of juist een vrouw? Vrouwen zijn vaak bitchen, zeker onderling? Ik heb niks met vrouwen, houd ik me weer voor. Waarom kom ik dan toch weer op Hannah uit?
Het idee dat vrouwhanden mijn lichaam bespelen houdt me tegen. Ik wil dat niet. Het past niet bij me. Voor mij hoort bij het spel met de touwen iemand van het mannelijke geslacht. Zo'n ruig exemplaar die in de slaapkamer ineens over ongekende kwaliteiten beschikt, zoals respect en tederheid. Volstrekt kansloos dus ...

Het handjevol mannen met wie ik het net iets langer heb uitgehouden hadden allemaal hun kwaliteiten ... en vooral hun tekortkomingen. Als ik alle goede eigenschappen van hen bijeen kon vegen tot één exemplaar, dan zou ik in de buurt kunnen komen van redelijk perfecte man. Helaas nam geen van hen écht de tijd om mij te behagen. Uiteraard deden ze hun best, vooral voor eigen gewin.
Het lukt me maar niet om weer een geschikte partner te vinden. Iemand waar ik 's avonds veilig tegen aan kan kruipen. Tot nu toe heb ik geen enkele man gevonden die me kan boeien, figuurlijk danwel letterlijk. Een man die me kan intomen op een manier die getuigt van respect. Het lijkt alsof mannen bang voor me zijn. Vreemd eigenlijk. Ik ben immers zo'n lief en onschuldig meisje?

Zoeken doe ik al lang niet meer. Zo af en toe beland ik in bed met een lekkere vent. De laatste keer is alweer maanden geleden. Tom was een heerlijke minnaar, maar ik miste bij hem het initiatief. Steeds opnieuw informeerde hij of alles nog naar wens ging. De vonk was er niet, zeker niet vanuit mij. Het liefst had ik hem gewezen op het bestaan van sjaaltjes en een blinddoek. Ik heb meer nodig om de erotische spanning (weer) te ervaren. De spanning waardoor de relatie geactiveerd wordt en fascinerend blijft.
Wrijvend over mijn benen realiseer ik me dat ik ze moet scheren, net als mijn oksels en schaamstreek.

In de verte hoor ik Hannah rommelen. Het parket kraakt onder haar voeten. Zonder op te kijken weet ik dat ze al half achter me staat. Van nabij ervaar ik haar warmte en hoor haar haperende ademhaling. Een ongekende sensatie golft door mijn lichaam. Het is te laat om te vluchten.
'Trek je slipje uit,' fluistert ze bijna onhoorbaar in mijn oor.
Mijn onzekerheid overvalt me, net als haar verzoek. Ik probeer te begrijpen wat er precies gebeurt. Iets in haar stem maakt dat ik gehoor wil geven aan haar verzoek. Zacht hijgend voel ik dat ik nat word.
'Wat ga je ... met me doen ...? Kan ik je vertrouwen ...?' vraag ik nerveus.

'Charlotte, ik wil je verleiden op de manier zoals de vrouw op de afbeelding.' Ze kijkt me hoopvol aan.
Vanuit een ooghoek zie ik Hannah en besef dat ze een mooie sensuele vrouw is.
'Er moet vertrouwen en respect zijn naar elkaar,' vervolgt ze.
'Voor jou is vooral belangrijk dat je aangeeft wat jíj prettig vindt. Wat jóu opwindt. Als je iets niet fijn vindt beleef je er geen plezier aan. Onthoudt dat het spel met de touwen vooral een uiting van liefde dient te zijn.'

Ik wil dit niet. Niet met haar. Niet met Hannah. Gelijktijdig is dit waarschijnlijk de meest veilige manier om te ervaren wat het me daadwerkelijk doet om vastgebonden te zijn. Dit is in ieder geval een stuk veiliger dan samen met een onbekende man ... toch?
Mag ik toegeven aan het diep in mij groeiende verlangen naar bondage. Nu, hier, met haar. Wat staat me dan te wachten? Zal het net zo krachtig zijn als in mijn dromen?
Mijn handen trillen als ik onbedoeld mijn slipje vanuit mijn zittende positie over mijn billen omlaag schuif. Mijn hart gaat inmiddels wild te keer. Het probeert me te behoeden voor wat mogelijk de grootste fout in mijn leven is?
Stoer neem ik een nonchalante houding aan. Gelukkig heeft Hannah niets gezegd over mijn jurk.

Ineens liggen ze op de grond ...de touwen die mij zullen bedwingen. De touwen die me mogelijk het genot gaan geven dat ik zo vaak in mijn dromen ervaar. Zal het daadwerkelijk bieden wat ik zoek?
Voorzichtig leidt Hannah mijn rechter arm naar de rugleuning. Ondanks het beginnende touw dat ik om mijn pols voel, blijven de verwachte reacties uit. Teleurstelling overheerst. Vaardige vingers gaan onzeker verder. Uiteinden van touwen worden tussen mijn pols en de leuning geleid. Mijn lichaam komt heftig in opstand als het touw strak wordt getrokken. Niet te strak, maar vóóral bindend.
Mijn linker pols is aan de beurt. Ik kan nog stoppen.

Hannah drukt mijn benen zachtjes uiteen. Mijn enkels bindt ze stevig vast aan elk van de voorste poten van de stoel. Touwen ter hoogte van mijn knieën maken het onmogelijk om mijn benen te sluiten. Bij het testen van mijn bindingen ervaar ik de ware kracht van de touwen. Ontsnappen is niet mogelijk. Met gesloten ogen concentreer ik me wat deze touwen me doen.

Van binnenuit ontstaan wonderlijke tintelingen die een weg zoeken tot in alle hoeken van mijn hunkerende lichaan. Mijn borsten komen in opstand. Mijn tepels worden pijnlijk gevoelig. In mijn onderbuik ervaar ik een prikkelende deining. Mijn lichaam ontwaakt, precies zoals ik het me had voorgesteld. Nog altijd voel ik de plekken waar Hannah's handen contact maakten. Ik wil niet los, nog lang niet.

Oprechte aandacht ontbreekt nog in dit haast perfecte plaatje.
Liefst aandacht vanuit een man, een naakte man uiteraard. Een man die steeds net buiten bereik blijft, met zijn fors opgezwollen lid duidelijk in beeld. De spontane aanmaak van liefdessappen voeden de behoefte om hem dan diep in me te ontvangen.
Wat staat me met Hannah te wachten? Hoe werkt vrijen met een vrouw eigenlijk? Die ervaring heb ik niet, en wil dat liefst zo laten.
Nauwgezet houd ik mijn vriendin in de gaten en probeer te doorgronden wat er in haar omgaat.

Ongemak overheerst als Hannah een andere plek zoekt voor haar comfortabele stoel. Zonder moeite kan ze nu zowel mij, als het schilderij observeren. Mijn naaktheid dringt pas écht tot me door als haar ogen grondig over mijn lichaam trekken. Mijn gewaagde zomerjurkje is allang niet meer dekkend. Mijn borsten hunkeren naar vrijheid die zo nabij is. Door de opgekropen zoom biedt mijn jurk geen bescherming tegen Hannah's indringende en onderzoekende blik die tot aan mijn gedeeltelijk zichtbare, geschoren schaamstreek reikt.

Elk plekje van mijn lichaam smacht naar zachte aanraking.
Niet via indringend blikken, maar concreet.

Kort richt ik mijn aandacht op Hannah die zich heeft genesteld in haar stoel. Ook zij moet het behoorlijk moeilijk hebben? Af en toe glijden haar handen over haar eigen lichaam. Tijdens mijn min of meer gedwongen toekijken is het net alsof háár handen over míjn lichaam trekken. Onrustig probeer ik ruimte te vinden in de onverzettelijke touwen. Duidelijk dringt tot me door dat Hannah me heel goed heeft vastgebonden. Hoe langer de onzekerheid aanhoudt, hoe meer mijn lichaam rebelleert. De kracht van de touwen dringt steeds heftiger tot me door. Ik ben gevangen zoals de vrouw in het schilderij. Er is geen ontsnapping mogelijk.
Welke verwennerij staat me nog te wachten?

Seconde na seconde tikken voorbij zonder dat er iets gebeurt. Gelijktijdig voel ik diep in mij een vreemde sensatie. Energieën beginnen te stromen. Na een aarzelend begin worden ze allengs krachtiger. De prikkelend sensatie vergroot de opwinding die al sinds het begin van het spel aanwezig is. Een orgasme komt steeds concreter naderbij, zelfs zonder fysiek contact. Smekend richt ik mijn hoop op Hannah.
Het signaal wordt feilloos door haar opgepakt.

De extra stukken touwen had ik niet zien aankomen. Het duurt niet lang voordat mijn armen tegen mijn lichaam zijn aangedrukt. De lange touwen fixeren direct ook mijn bovenlijf tegen de harde rugleuning. Hannah gaat zorgvuldig te werk zonder dat ze aandacht besteed aan mijn hongerige lichaam.
Minutieus worden de touwen door haar getest. Vergenoegd doet ze een stap terug en geniet van het nieuwe aanblik.
Voordat ze neerstrijkt in haar stoel komt ze alweer dichterbij. Het ongewisse verwart mij. Voorlopig ben ik te druk om alle nieuwe indrukken een plek te geven. Er is geen ruimte voor nog meer prikkels.

Machteloos moet ik toelaten dat ze mijn rechter borst onthult. Kort erop ondergaat ook mijn linker borst hetzelfde lot. Warme handen rusten op mijn schouders, vingers reiken tot bij mijn sleutelbenen. Eerdere afstandelijkheid maakt plaats voor hartstocht. Vooral van haar kant ... toch?
Dit contact, dit eenvoudige contact, zet mijn lichaam nog verder in vuur en vlam. Het enige dat nog telt is de wonderlijke onrust die door me heen schiet. Niet langer maak ik bezwaar tegen de zorgvuldig gedoceerde aanrakingen van deze vrouw, van Hannah.

Zonder dat Hannah verder iets doet wordt mijn onderbuik actiever, nog actiever dan dat het al was. De warmte van haar handen verspreidt door mijn lichaam en vindt een weg naar mijn schaamstreek. Mijn vagina schreeuwt om aandacht.
Bij mijn heupen is geen ruimte om te bewegen. De felle onrust kaatst terug. Mijn lichaam krimpt ineen, maar wordt tegengewerkt door de touwen. Ik balanceer op het fabelachtige plateau vlak voor een zinderend orgasme. Dan breekt het geweld onverwachts toch door.
'Oohh ... wauwww ...,' stoot ik hijgend uit.

Mijn overgave is het teken waar Hannah op wachtte. Haar handen en vingers komen tot leven en verwennen subtiel het vrije gebied rond mijn hals en de bovenkant van mijn borstkast. De zachte aanrakingen komen heel diep bij me binnen. Een tweede orgasme dringt zich aan. Ik zet me schrap als haar vingertoppen richting mijn super gevoelige tepels glijden. Het is volstrekt onduidelijk waarom in deze setting zo weinig nodig is om het ultieme genot te bereiken, terwijl er niets concreets gebeurt.
Het zijn de touwen, houd ik me voor. Niet het samenspel met een vrouw. Dat past niet bij mij.
Inmiddels weet ik beter.
Hannah voelt feilloos aan hoeveel ik kan hebben. Ze doet een stapje terug en laat me alleen met mijn wild stuiterende lichaam. Als laatste trekt ze de zoom van mijn jurk omhoog en zet het klem tussen de onderste touwen.

Hannah heeft zich weer teruggetrokken in haar comfortabele stoel. Haar visuele belangstelling gaat volledig uit naar de plek tussen mijn benen. Mijn éigen plek. Vrijwel nooit toon ik het iemand. Onverhoeds dringt tot me door dat het me vaak genoeg lukt mijn vulva verborgen te houden voor een minnaar, meestal zo'n tijdelijke exemplaar. Zelden gun ik mezelf het plezier dat beffen volgens de literatuur kan brengen.
Nu, gevangen in de onverzettelijke touwen, voel ik me naakter dan ooit tevoren en vooral bijzonder ongemakkelijk. Wegvluchten is geen optie. Zelfs na het sluiten van mijn ogen voel ik Hannah's geconcentreerde aandacht, volledig gefocused op mijn vagina. Details van een half vergeten artikel komen kort bovendrijven. Het zweverige onderwerp "yoni staren" trok me destijds niet. Wel had ik de tekst vluchtig doorgenomen.

Door de strakke touwen blijf ik roerloos zitten, mijn aandacht gericht op wat er in mij, en met mij gebeurt. Het geluid van de super traag wegtikkende wijzer van de klok neemt dominante vormen aan. Wild door mijn hoofd spokende gedachten komen geleidelijk tot rust.
Bij mijn handen en voeten ervaar ik een licht tintelend, ontspannen gevoel dat langzaam verder trekt door mijn lichaam. Steeds meer energiebanen worden geactiveerd als de intensiteit versterkt. Mijn onderbuik wordt het centrum van het drukker wordende verkeer. Frustratie slaat toe als ik me realiseer dat er slechts één klein duwtje nodig is voor nog een verlossend orgasme. Waar blijft Hannah?

Ik durf mijn ogen niet te openen, zelfs niet als ik wat geruis hoor. De onverwachts aangebrachte blinddoek sluit me verder af van de buitenwereld. Paniek slaat toe als sluimerende erotische prikkels heftig toeslaan, versterkt door haar hand die allesomvattend op mijn vulva rust. Wanhopig zoek ik concreter contact. Touwen houden me secuur in bedwang. Ik ben aan haar overgeleverd.
Mijn lichaam is als een vulkaan die op uitbarsten staat, zinderend op zoek naar een uitweg. De eruptie is als een aardbeving en veroorzaakt een interne tsunami van warm bloed waarin ik in elke cel mijn hartslag voel. Het stroomt door me heen en het uit zich in een zoet-ziltige stroom van zeldzaam genoegen.Vanuit de diepste krochten van mijn wezen knal ik letterlijk en figuurlijk uit mijn dak, het bewusteloze ravijn in.

Vaag ervaar ik dat touwen in rap tempo verdwijnen, Hannah leidt mijn uitgeputte lichaam naar haar comfortabele stoel. Als door de bliksem geraakt lig ik daar, compleet van de wereld. Heel langzaam ebt het onwerkelijke gevoel in een tijdsbestek van ongeveer een half uur zachtjes weg. Ik had geen orgasme, ik WAS orgasme.
Ik ben voorgoed fysiek en mentaal veranderd.
Ik durf Hannah niet onder ogen te komen, omdat ik zeker weet dat ze het aan me kan zien. Een glimlachend, slap glunderend, glimmend ondeugend meisje dat diep van binnen weet dat ze eindelijk écht vrouw is geworden.

©Bindingskracht, 2022

Nawoord:
Yoni is een Sanskrit woord dat staat voor de vrouwelijke genitaliën. De yoni is de oorsprong van het leven en wordt sinds de oudheid vereerd. Het is een belangrijk en invloedrijk onderdeel van het lichaam en wordt geassociëerd met spirituele krachten. In de yoni liggen energetische punten. Het is een perfecte plek om spanning op te slaan.
De levensenergie (sexuele energie) komt vast te zitten in blokkades en lichaamspantseringen.

Terug.