Bindingskracht

Kyara arriveert aan de late kant bij haar oppasadres. Ze wordt opgewacht door de twins. Het blijft haar steeds verwonderen dat de meiden absoluut niet op een tweeling lijken. De fors gebouwde Amber is lang voor haar leeftijd van zes jaar. De slanke Anouk heeft meer een gemiddelde bouw. De dametjes worden vaak aangezien voor zusjes die minstens een jaar na elkaar geboren zijn, tot onvrede van de drie minuten oudere Anouk.

Vlug verlegt Kyara haar aandacht naar Duncan, de vader van het spul. Ongedurig wijst hij op zijn horloge. Hij moet ervandoor. Geduldig neemt Duncan nog wel de tijd om zijn kroost een goede nachtrust te wensen. Kyara krijgt een bemoedigend klopje op haar schouder.
'Ik heb geen idee hoe laat het vanavond wordt,' verontschuldigt hij. 'Na tienen denk ik.'
'Je hoeft je niet te haasten. Het komt goed,' verzekert Kyara. Ze heeft al vaker met dit bijltje gehakt.
'Het is beter dat ik jouw fiets in de garage zet. Straks help ik dan wel,' mompelt Duncan als hij de voordeur sluit.

Soepel neemt Kyara de taak van huisvrouw op zich. Het blijft haar verbazen hoe goed Duncan zich weet te redden zonder Joyce. Zijn ex-vrouw heeft van team gewisseld en is ingetrokken bij haar hartsvriendin, inmiddels al weer zo'n zes maanden geleden.

De twins zijn al helemaal aan Kyara gewend. Aan de eettafel zijn er tal van geanimeerde gesprekjes, vooral over school. Ook het prille vriendje van Amber gaat over de tong. Kyara geniet van de meiden die nauwelijks stil kunnen zitten. Na de gezamenlijke afwas komt er eindelijk wat rust als ieder van de zusjes een plekje vindt op de bank.
Na een tijdje laat Kyara de jonge dames kort alleen om boven alvast hun bedden gereed te maken. Aandachtig bestudeert ze de kledingstukken die netjes op en over de stoelen liggen. Ze constateert dat de meiden zoals gebruikelijk weer uitgebreid buiten hebben gespeeld, zonder zich te bekommeren om hun kleding. Wat dat betreft zijn het net kwajongens. Duncan zal een was moeten draaien en eens kunnen nadenken over overalls of tuinbroeken.

Terug beneden treft Kyara een vreemd tafereel aan. Ze heeft geen flauw benul waar de professionele handboeien zo plotseling vandaan zijn gekomen. Vrolijk spelen de meiden erop los. Steeds weer openen ze de boeien om ze telkens op weer andere manieren aan te brengen. Het wordt pas écht gieren en brullen als de meiden ieder een uiteinde van de handboeien om hun enkel dichtklikken en proberen door de kamer te stappen. Kyara voelt zich te ongemakkelijk om in te gaan op de uitnodiging om ook deel te nemen.
Op haar verzoek komt het boeiende spel geleidelijk tot een eind. Amber bergt de handboeien en de sleutels weer netjes op in een kast in de woonkamer. Als Kyara nieuwsgierig wat details probeert te achterhalen volgt het verhaal hoe hun moeder de handboeien wel eens omkrijgt. Als taalkundige pikt Kyara feilloos de gebruikte tegenwoordige tijd op. Ze durft er niet naar te vragen.

Met het vorderen van de avond weet Kyara zich lange tijd te bedwingen, tot nieuwsgierigheid de overhand krijgt.
De handboeien en sleuteltjes komen te voorschijn. Speels begint Kyara te experimenteren. Ze weet dat ze altijd kan terugvallen op één van de meiden mocht ze écht in problemen raken. Toch duurt het lang voordat ze de handboeien daadwerkelijk om haar beide polsen durft te sluiten. Het sleutelgat aan de onderkant, precies zoals de twins hadden gedaan als ze zelf wilden loskomen. Speels legt ze de sleutels wat verder weg, verdeeld over het aanrecht en de eettafel.
Kortstondig schrikt ze als er boven wat gestommel is. Vals alarm. Iemand moest waarschijnlijk even naar de wc.

Kyara nestelt zich comfortabel op de bank en sluit haar ogen. Diep in haar lichaam is vrijwel terstond een rigoureuze verandering. Haar oppervlakkige ademhaling kalmeert en wordt trager en dieper. Gejaagdheid maakt plaats voor innerlijke rust. Vanuit de ontspanning voelt ze het openen van energiebanen. Steeds meer gebiedjes ontwaken.
Ze wordt overvallen door een zacht tintelende opwinding die sensueel door haar heentrekt.
Ze waant zich terug in de tijd toen ze zich helemaal kon inleven in de doktersromannetjes. Als vanzelf glijden haar handen richting haar opspelende onderbuik, net als vroeger. Ditmaal voelt het anders. De handboeien houden haar in bedwang. Doodstil blijft ze liggen en concentreert zich volledig op wat er in haar gebeurt.

Drie jaar geleden was ze op zoek geweest naar invulling van haar eerste keer. Hoewel ze gewaarschuwd was dat het best pijnlijk kon zijn, had niets haar voorbereid op de werkelijkheid. Met zorg had ze een mooi mannelijk exemplaar geselecteerd, die ongetwijfeld vaker met het bijltje had gehakt. Veel te snel dook zijn hand in haar slipje. Ze was niet klaar voor hem toen hij ruw toegang zocht. Doordat haar lichaam verkrampte liep het uit op een enorm fiasco, onbevredigend en onvolledig. Sindsdien zat haar lichaam daar beneden op slot.

Door de onverzettelijke handboeien waant ze zich overgeleverd aan haar woeste ontvoerder. Met zijn ogen houdt hij haar nauwgezet in de gaten. Ze durft niet toe te geven aan het opborrelende verlangen om met zichzelf te spelen.
De rustig sluimerende prikkels komen in een stroomversnelling. Hoe heftiger ze zich probeert te verzetten, hoe dominanter haar opwinding opbloeit. Ze slaakt een rauwe, voldane kreet als een orgasme onverhoeds toeslaat.

Aandachtig bestuderen ze elkaar. Spanning maakt plaats voor ontspanning. Kyara merkt hoe gelijktijdig weer een wilde, ongemakkelijke sensatie door haar heen trekt. Het is net alsof Duncan heel precies aanvoelt waar ze behoefte aan heeft, ondanks haar netelige positie. Hij gunt haar extra tijd met de dwingende handboeien, zonder iets voor zichzelf op te eisen. Dit is haar moment. Ze weet gewoon dat hij haar zal losmaken mocht ze er om vragen.

'Van de twins begrijp ik dat Joyce nog geregeld deze handboeien draagt ...?' probeert Kyara onzeker.
Zonder aarzelen bevestigt Duncan het verhaal. Zijn ex, Joyce dus, komt nog vaak over de vloer. Soms ook blijft ze slapen en deelt dan gemakshalve het bed met Duncan. Ze kruipen zelfs af en toe samen onder de douche.
De beide kinderen weten de ontspannen geste enorm te waarderen. In seks, met of zonder seks, hebben de meiden geen interesse.
Kyara is bijzonder nieuwsgierig hoe het allemaal uitpakt. Ze wil veel meer te weten komen over de hoed en de rand.
Ze is vooral nieuwsgierig waarom Joyce van meerdere walletjes lijkt te snoepen.

Duncan legt uit dat Joyce het geweldig naar haar zin heeft in haar nieuwe, prille relatie. Toch mist ze de twins heel erg. Net als het oude, het vertrouwde. Met Duncan kan ze nog steeds zichzelf zijn. Als ze samen in bed liggen geniet ze nadrukkelijk van de wijze waarop hij haar met zijn handen, vingers en tong nog altijd diep weet te raken.
Zonder schroom durft ze daarbij aan te geven waar ze op dat moment behoefte aan heeft. Soms zelfs verlegt ze zijn hand, opdat ze nog diepgaander wordt gestimuleerd.
Bij haar vriendin moet dat onderlinge vertrouwen nog worden op- en uitgebouwd.

Ze buigt voorover. Nieuwe spanning dient zich aan. Haar omlaaghangde jeugdige borsten worden stevig omklemt door haar vrijwel nieuwe beha. Het is alsof de grote handen van Duncan het gevoelige, hunkerende vlees krachtig omsluiten. Kyara weet dat de contouren van haar lichaam extra worden benadrukt. Haar omhoog gekropen t-shirt geeft delen prijs van de licht gebruinde huid van haar buik en onderrug. Gevoed door een ongekende honger voelt ze weer pure naaktheid, ondanks de kleding die ze nog altijd draagt.

Uit alles blijkt dat ze de handboeien voorlopig zal omhouden. Door het uitblijven van reacties bij Duncan wordt ze wederom op zichzelf teruggeworpen.
Heftige sensaties binnen haar lichaam overrompelen haar. Kyara richt haar ogen op hem. Ze vermoedt dat zijn nonchalante houding absoluut geen afspiegeling is van zijn werkelijke gemoedstoestand.
Zal hij straks met me willen vrijen? Ben ik niet te jong ...?

Er is zoveel dat ze op dit moment verlangt. Ze wil zijn naakte lichaam zien. Genieten van de atletische kracht die in hem schuilt. Er trekt een zweem van zijn mannelijke geur langs haar neus. Het voedt de al aanwezige lichte tintelingen in haar vagina. Haar natuurlijke verdedigingsmechanisme laat het ondertussen compleet afweten.
Ze wil hem smeken haar los te maken. Ze wil dat hij haar passievol en traag ontmaagd op deze bank, zodat ze eindelijk écht vrouw wordt. Niet langer wil ze uitstellen tot de ware. Voor nu volstaat Duncan.
Waar wacht hij trouwens nog op?
Zouden haar ouders beseffen waar ze nu mee bezig is? Zullen ze het morgen aan haar kunnen zien? Het doet er niet toe, dit is háár moment.

De handboeien houden haar stevig gevangen. Voorzichtig vleit ze haar hoofd neer op de rand van de zitting.
Vlak voordat ze écht door de knieën gaat draait ze haar bovenlichaam geraffineerd zijn richting op, waardoor haar
t-shirt net wat verder openvalt.

Zijn onverdeelde aandacht is gewekt. Er trekt een huivering door haar heen als ze ziet hoe zijn blik tot diep in de ontstane opening reikt. Ineens heeft ze haast, maar wordt stevig in bedwang gehouden. Ze zal moeten wachten.
Haar lichaam staat totaal op zijn kop. Haar borsten smeken om oprechte aandacht, fysieke aandacht. Niet langer is zijn toegewijde blik toereikend. Haar lichaam snakt naar handen die haar rillerige huid strelen. Ze wil ervaren hoe het is als diezelfde handen traag in de richting van haar smaakstreek trekken.
Onbedoeld ontsnappen zwakke kreetjes van genot.

Kyara kijkt gespannen toe als Duncan zijn stropdas afdoet. Menig hartslag gaat verloren als ze in de gaten krijgt dat hij in slow motion zijn nette overhemd losknoopt. Met onbloot bovenlichaam komt hij naderbij. Het lukt niet langer om de aangereikte prikkels ongemerkt te verwerken. Gelijktijdig wordt ze opnieuw geconfronteerd met de handboeien die vakkundig hun werk doen. Haar lichaam smeekt om bevrediging.

Duncan kopieert haar houding. Het enig dat nog ontbreekt is een volgende set handboeien. Kyara vraagt zich af of hij meerdere sets heeft. Ergens vermoedt ze van wel.
Aarzelend strekt Duncan een arm haar richting op, alsof hij toestemming vraagt.
'Toe nou ... ik wil dat je me aanraakt.' Ze zet zich schrap.
Niets in haar jonge leven heeft haar voorbereid op dit moment.

'Ik wil je met touwen vastbinden op bed en uitgebreid verwennen,' fluistert Duncan van dichtbij in haar oor.
Hoopvol kijkt hij haar aan.
'Uuhh .. graag ...,' brengt ze hijgend uit.
Ze recht haar rug en last daarmee een pauze in.
Terwijl Duncan nog wat door de huiskamer rommelt raadt hij haar aan om haar moeder te appen.
'Geef maar aan dat ik verlaat ben en dat je vannacht hier op de bank blijft slapen.'
Op haar voorhoofd verschijnen vraagtekens..
'Kom je daarna ook naar boven?' fluistert hij zwoel. Hij heeft haar onzekerheid opgemerkt.

In de slaapkamer treft ze de touwen aan, zíjn touwen. Touwen waarmee hij haar gaat vastbinden. Er trekt een nieuwe golf van pure opwinding door haar heen. Kyara heeft het idee dat ze opnieuw spontaan klaarkomt.
Toegenegen brengt hij drievoudige lussen aan om zowel haar polsen als enkels.
'Moet ik mijn kleren aanhouden ...?' In haar stem is ongeloof hoorbaar.
Duncan leidt haar polsen terstond tot achter haar rug. Kort erop zijn haar polsen in touwen gevangen, op een vergelijkbare wijze als eerder met de handboeien. Slechts de lange uiteinden vormen het verschil.

Als eerste moeten haar sokken eraan geloven. Dan wordt heel traag haar strakke spijkerbroek steeds wat verder omlaag geschoven. Discreet houdt hij nog net haar zwarte slipje in bedwang. Haperend trekken zijn handen tot onder haar t-shirt, voorzichtig in de richting van haar onervaren borsten. Diep in haar laait het vuur steeds hoger op.
De innerlijke haast verward haar. Net als het besef dat ze er niets mee kan. Geleidelijk wordt ook haar rug gestreeld, waarbij vingertoppen ondertussen de sluiting van haar beha lijken te verkennen.
Als ze uiteindelijk volledig naakt is, nodigt hij haar uit om in het midden van het bed te komen liggen.
Aarzelend, bijna vragend, spreidt hij haar armen en benen. De uiteinden van de touwen worden strak getrokken aan de verborgen poten onder het bed. Ze geeft geen krimp als hij haar een blinddoek voorhoudt. Gewillig tilt ze zelfs haar hoofd een stukje op.

Door aandachtig te luisteren weet ze dat Duncan uit zijn resterende kleren glipt. Het is jammer dat ze nu niet mag toekijken. Haar naaktheid is verwarrend. Nooit eerder heeft ze zich zo schaamteloos aangebonden. Ze probeert haar benen te sluiten maar stuit op de strak gespannen touwen. Ze voelt geen angst, eerder een hunkerend verlangen. Onzeker rukt ze aan de onverzettelijke touwen. Het zweet breekt haar aan alle kanten uit. Lange tijd heeft ze uitgezien naar precies zo'n moment. Zonder touwen ... want zover reikte haar fantasie nooit.

Kyara voelt hoe Duncan positie zoekt tussen haar benen. Nu gaat het gebeuren. Haar lichaam verkrampt, precies zoals ze al vreesde. Haar eerste ervaring zit haar nog altijd dwars. De moed zakt in haar schoenen.
Het is niet zijn fors opgezwollen penis die contact zoekt, maar zijn tong, Een tong die heel precies weet hoe een vrouw te behagen. Vanuit een omtrekkende beweging worden steeds meer gevoelige plekjes in haar schaamstreek en tussen haar bovenbenen subtiel bespeeld. Ze wordt overvallen door een gelukzalig gevoel.
'Wauuww ... dit is écht genieten.' Ze weet nog net een rauwe kreet deels te onderdrukken.
Telkens leidt hij haar naar weer anders aanvoelende momenten van wonderlijk, onbekend en ongekend genot.

Kort trekt een golf van verbittering door haar heen als ze merkt dat Duncan dicht naast haar komt liggen. Ondanks haar twijfels had ze hem zóó graag in haar gevoeld. Zijn verwennerij van haar borsten maakt veel goed, net als de lange vinger die op zijn gemak, onderzoekend steeds verder haar schede binnendringt. Langzaam verdwijnt haar opgebouwde weerstand naar de achtergrond. Ze maakt zich op om hem te ontvangen.
Als hij haar uiteindelijk vroegtijdig losmaakt is ze volmaakt voldaan. Wat haar betreft kan haar ontmaagding wachten tot een volgende keer die zeker zal volgen. Als volleerd echtgenote kruipt ze naakt tegen Duncan aan.

©Bindingskracht, 2022

Terug.