Home
Bindingskracht.nl E-mail
Voor Isabelle gaat vandaag de tijd veel te langzaam. Het duurt nog vier uur voordat ze wordt verwacht op het feestje dat mede ter ere van haar wordt gegeven. Samen met zes jongens en vijf meiden gaat er ongetwijfeld alcohol vloeien. Eindelijk zijn ze allemaal geslaagd voor de HBO opleiding, hetgeen best een hele prestatie is. Zeker omdat ze het binnen de gestelde tijd hebben gehaald. De vreugde die het diploma haar had moet brengen is voor altijd weggevaagd door haar gigantische onvrede over de opleiding. Vooral de enorme hoeveelheid verslagen die ze moest maken hebben voor ééuwig een diepe aversie in haar geheugen geëtst. Zo hoort een opleiding niet te zijn ... toch?
Waarom is er zo weinig ingegaan op de concreetheid van het vak?
Ondertussen loopt ze vast bij haar eigen privé onderzoek op basis van "ontwerpend leren". Het past absoluut niet in de aangeleerde strategie die bij "onderzoekend leren" hoort.

Ze zoekt naar een manier om even te ontspannen, voordat de drukke avond opstart. Een bad nemen behoort niet tot de opties. De hete kraan is nog altijd niet gerepareerd, net zo min als de afvoer. Ze baalt ervan dat het niet wil lukken om een loodgieter te regelen. Niemand lijkt geïnteresseerd in de kleine klusjes dat ze in de aanbieding heeft.
Vergeefs pleegt ze nog diverse telefoontjes terwijl de tijd dringt.

Door al haar zorgen van huislijke aard arriveert ze veel later dan gepland op het feestje. Het duurt even voordat ze haar draai heeft gevonden. Halverwege de avond is Jurgen benieuwd waarom ze zo laat arriveerde. Verlegen legt ze uit dat haar bad nog altijd voor problemen zorgt. Verzonken in gedachten bekijkt ze haar omstanders.
'Is er hier soms iemand die het kan fiksen?' Onbedoeld heeft ze haar vraag net wat meer hardop gesteld.
Wederom bestudeert ze de gezichten van de mannen. Zoals altijd slaat Johan zijn ogen neer. Dat doet hij vaker in haar buurt. Nooit heeft ze begrepen wat daar aan ten grondslag ligt. Toch is hij de enige in de zaal waar ze het bed mee had willen delen. Het is er nooit van gekomen, ondanks haar soms wat gewaagde pogingen. Het zal nu ook niet meer gebeuren. Binnenkort reist ieder van hen af naar verschillende delen van het land. Voor zover ze weet zijn de meeste plannen al concreet. Zelf trekt ze naar Uden, honderdveertig kilometer verderop.

'Isabelle ... ik wil morgen wel even komen kijken ...,' klinkt het nerveus van nabij. Zonder om te draaien weet ze dat het Johan is geweest. Ze probeert alsnog oogcontact te maken, maar hij durft haar weer niet aan te kijken.
'Denk je dat je me kunt helpen?', probeert ze. Het contact blijft uit.
'Ik denk van wel ... Het kan nooit moeilijk zijn .... Ik neem wel wat spullen mee. Schikt morgenmiddag drie uur?' klinkt het aarzelend.
Feitelijk nog voordat ze de bevestiging heeft gegeven draait Johan al weg. Vol verbazing kijkt ze hem na. Dat hij de HBO opleiding heeft gehaald, blijft nog altijd een wonder. Over welke onbekende talenten beschikt hij eigenlijk?

Om kwart voor drie hoort ze de deurbel. Precies zoals ze al had verwacht. Verlegen stapt Johan haar huis binnen en loopt direct door naar boven. Ze merkt dat ze langzamer gaat praten om duidelijk te maken wat er allemaal aan haar bad mankeert. Af en toe ziet ze een klein knikje. Ze hoopt dat Johan daarmee wil aangeven dat hij begrijpt wat de bedoeling is.
'Heb je mijn hulp op dit moment nodig, of zal ik wat thee zetten?'
'Thee is prima. Met een beetje suiker,' klinkt het nog net uit boven het gerammel van gereedschap.
Johan gaat al volledig op in zijn werk.

Vijf minuten ... langer heeft het niet geduurd voordat ze weer boven is. Verwonderd wijst ze naar de gesloten gereedschapkist en kijkt hem vragend aan.
'Ik ben al klaar. De lekkages zijn gedicht en de kraan doet het ook weer helemaal. Je kunt het bad volledig gebruiken.'
Zo'n stelligheid had ze van hem niet verwacht.
'Weet je het zeker ...?' Ze slikt haar vraag half in.
'Dat zou heerlijk zijn,' vervolgt ze oprecht. Oogcontact blijft uit. 'Hoe kan ik je bedanken? Zeg het maar.'
'Mag ik ... uuhh .... uuhh ... toekijken ... als je in bad gaat ...?' fluistert hij zowel bleu als gespannen.
Zijn verlegenheid overrompelt haar, net als zijn verzoek. Dit had ze niet achter hem gezocht. Ze heeft geen idee waar ze nu goed aan doet. Gelijktijdig is ze enorm nieuwsgierig. De prikkels die ze vaak heeft gevoeld als ze over hem droomt komen allemaal tegelijk te voorschijn en overvallen haar.
Doet ze er verstandig aan deze laatste kans met beide handen aan te grijpen? Wat kan ze verwachten? Belanden ze straks alsnog samen in bed? Zijn de wonderen de wereld nog niet uit?

Er is geen tijd voor wikken en wegen. Er moet snel een beslissing komen. Haar gezonde verstand doet nog een laatste, wanhopige poging om de opwellende hartstocht te bedwingen die door haar heen raast. Haar lichaam luistert allang niet meer. Ze moet hem afwijzen, maar die gedachten worden volledig weggedrukt door een tomeloos verlangen. Haastig plukt ze aan de knoopjes van haar truitje en trekt het uit. Alleen al de gedachte dat hij dadelijk haar borsten kan zien windt haar extra op.
Vaag is ze zich bewust van de transformatie bij Johan. Zijn verlegenheid is verdwenen, als sneeuw voor de zon. Kortdaad opent hij de kranen om het bad te vullen. Zijn houding is fier ... en sterk. Aandachtig volgt hij haar bewegingen als ze de knoop lostrekt die haar rok om haar middel gebonden houdt. Van binnen voelt Isabelle een onophoudelijke opeenvolging van alles doorzinderende explosies. Ze wil geneukt worden door deze man. Haar lichaam staat in vuur en vlam. Het bad kan wat haar betreft wachten.

Wild graait ze naar de gesp van zijn broek, maar hij houdt haar tegen.
'Nog niet. Later misschien. Ik wil dat je in bad plaatsneemt, zodat ik je lichaam uitgebreid kan bewonderen.' Zijn stem is nu krachtig, en vooral dwingend.
Gedwee reikt ze naar achteren en haakt de sluiting van haar beha los. Speels neemt ze de tijd, zodat het lang duurt voordat haar borsten worden blootgesteld aan het daglicht. Hongerig bekijkt ze ondertussen de allang ontwaakte bobbel in zijn broek. Even treuzelt ze als haar slipje aan de beurt is. Ze wil hem verleiden, nog meer ophitsen. Voorzichtig laat ze haar vingers haar slipje binnentrekken, steeds wat dieper totdat vingertopjes over haar schaamlippen glijden. Haar natheid is een bevestiging van het zinderende effect van dit spel.
Heupwiegend glijdt haar slipje steeds wat lager. Eerst over haar toevallig zorgvuldig geschoren schaamheuvel, dan over haar stevige bovenbenen. Ze reikt naar de grond en stapt met één been uit haar zwarte kleinood. Haar andere voet brengt ze omhoog en pakt haar slipje beet. In een vloeiende beweging glijdt haar hand over zijn kruis en maakt contact met de inmiddels forse bobbel. Ze brengt haar hoofd omhoog, op zoek naar zijn mond. Zijn uitstellende gedrag zet haar lichaam steeds meer in vuur en vlam.
'Het bad ...' Het is geen vraag. Het klinkt meer als een bevel, maar dan doorspekt met passie, lust misschien wel.

Vonken springen over als ze zijn hand vastpakt voor extra steun. Dan laat ze zich in het water glijden. De warmte tussen haar benen nodigt terstond uit tot meer. Puur uit gewoonte bewegen haar vingertoppen over haar schaamlippen, op zoek naar de zo vertrouwde, snelle ontlading.
Zijn handen sluiten speels om haar polsen. 'Niet doen.' Zijn blik is hongerig en verlangend.
Expressievormen: 2021 Bondage verhalen: Gedane arbeid beloond.
Haar behoefte is te groot, zeker in deze ongewone setting. Zodra het haar lukt om de polsen te bevrijden verdwijnen haar vingers verlangend tussen haar benen.
Ze gunt hem het beeld dat ze jaren terug al had willen aanbieden.
'Isabelle, stop ermee. Ik wil dit niet. Als je zo doorgaat moet ik maatregelen nemen, bijvoorbeeld door je polsen vast te binden.'
Ze probeert zich los te werken uit de haast onwrikbare klemming, op zoek naar de grenzen. Even is er wat ruimte, omdat hij het toelaat. Ze beweegt haar hand weer omlaag.
'Okee, je vraagt er zelf om.'
Er is geen weg terug.
Op het moment dat hij onverwachts een blauw stuk touw te voorschijn haalt protesteert ze niet. Ze voelt geen angst wanneer ze haar polsen gehoorzaam aanbiedt. Als hij het touw om haar polsen wikkelt is ze zich bewust van zijn trillende vingers. Zijn onrustige ademhaling is heel herkenbaar.
Zelf snakt ze naar adem als hij het touw strak trekt. Ze is zijn gevangene.
Voorzichtig laat ze zich terugglijden in het bad. De warmte van het water vermengt zich met warmte die van diep in haar lijf komt. Met gesloten ogen onderzoekt ze wat er met haar gebeurt. Ze durft niet op te kijken. Toch voelt ze de gretige blikken van Johan die nauwkeurig over haar lichaam trekken.
Ze beweegt haar polsen in de richting van haar schaamstreek. Het touw is onverzettelijk. Wat ze ook probeert, het echte plekje blijft onbereikbaar. Ze is weerloos aan hem overgeleverd. In haar dromen is ze nooit zover gegaan, ondanks haar rijke fantasie.
Opnieuw overheerst de behoefte om gepassioneerd met hem te vrijen. Wild, hartstochtelijk.
'Maak me los, alsjeblieft ...,' smeekt ze onzeker. Haar stem mist de daadkracht. Ze weet dat de machteloosheid onderdeel is van de wonderlijke opwinding in haar lichaam.
Het touw houdt haar in bedwang. Het schept rust in de chaos die overheerst.
Met het schudden van zijn hoofd is er de opluchting.
'Ik wil je naakt zien ... kleed je voor mijn ogen uit.' Ze staat versteld van de gebiedende toon in haar stem. Ze is niet in de positie eisen te stellen. Toch past het in de huidige setting.
'Dat komt zo. Dat beloof ik. Eerst ga ik nog wat extra touw gebruiken.'

Er is geen ruimte voor tegenspraak. Gelukkig maar. Ze kijkt toe hoe hij aan de slag gaat met volgende stukken touw.
In elk stuk verschijnt al snel een drievoudige lus. Weer is er de tederheid als hij haar rechter enkel beet pakt. Voorzichtig brengt hij het touw aan. Dan leidt hij haar been tot over de rand van het bad en fixeert het uiteinde.
Haar andere been ondergaat hetzelfde lot.
Ze ligt naast hem, met wijd gespreide benen. Het verlangen om genomen te worden groeit met de minuut.
Haar geduld wordt danig op de proef gesteld. Ze wil hem voelen, diep in haar.

Johan doet een stap terug. Opnieuw glijdt zijn blik over haar lichaam.
'Raak me aan,' wil ze smeken. 'Ik wil je vingers voelen op de plekken die nu door je ogen worden geraakt.'
Ondanks haar gebonden polsen gaat ze op zoek naar ontlading. Vergeefs.
Het lukt haar niet om de juiste plekjes aan te raken. Ze is aan hem overgeleverd.
Waar gaat dit toe leiden? Komt het uiteindelijk wel goed?
Er is niemand waar ze op terug kan vallen. Als dit fout gaat zal het een flinke tijd duren voor ze haar uiteindelijk vinden. Het is te hopen dat straks niet zal blijken dat ze te goed van vertrouwen is geweest..
'Kleed je uit. Ik wil zien wat je in huis hebt,' dringt ze opnieuw aan.

Eindelijk ...! Zijn wijde t-shirt gaat omhoog, waarmee zijn gespierde borstkast en stevige armen in beeld komen.
Bij het zien van zijn diepbruin gekleurd bovenlichaam komt de honger in haar lichaam in alle heftigheid bovendrijven. Aandachtig volgt ze de bewegingen van zijn hand die de knoop van zijn broek loswipt. Tergend langzaam, bijna plagend, werkt hij zijn broek omlaag. De grote donkere plek in zijn boxershort is voor haar als een bevestiging dat hij zijn beloning zeer weet te waarderen.
'Toe nou ... helemaal graag,' moedigt ze aan.
Gelukkig hoeft ze niet lang te wachten en ziet zijn forse apparaat het daglicht. Elke poging om overeind te komen en zijn harde penis te kussen worden door de touwen verhinderd. Haar bloed giert ondertussen door haar aderen. Een dierlijk gekreun welt op uit haar keel. Ze heeft behoefte aan pure seks, zonder de weelde van tederheid. Dat kan later altijd nog wel.
'Nee, nee, ... niet doen,' stoot ze in paniek uit als Johan zijn forse paal zelf bewerkt. 'Maak me los en gebruik mij maar. Dat wil jij toch ook ...?' Ze schrikt van haar eigen opmerking. Wel is het precies waar ze op dit moment naar verlangt.

In plaats van haar los te maken brengt Johan nog een stuk touw aan om haar polsen. Zachtjes dwingt hij haar polsen tot boven haar hoofd en maakt het uiteinde van het touw ergens aan vast. Niet eerder heeft ze zich zó bloot gegeven aan iemand als nu. Een gevoel van schaamte kondigt zich aan, maar wordt weggedrukt door pure lust bij het besef dat ze zich niet kan verweren tegen zijn indringende blikken.
Dat hij heel dichtbij haar komt zitten, draagt bij tot de onrust die al door haar heen giert. Was ze maar los, in plaats van volledig overgeleverd aan een onbekende ruwe minnaar. Nou ja ... ruw? Dat klopt ook weer niet. Het is deze setting die het gevoel onbedoeld oproept.

Ze kan zich niet verweren als zijn ogen ongegeneerd over haar naakte lichaam dwalen. Zelfs zonder de aanraking reageert haar lijf heftig op de ongewone situatie. Haar ademhaling krijg ze niet onder controle. Er is zoveel dat ze op dit moment zou willen. Dit uitstelgedrag helpt daarbij absoluut niet. Gelijktijdig is er een wonderlijk genot dat fantastisch aanvoelt.

Johan kruipt op zijn knieën tot bij het boveneind van het bad. Teder omsluiten zijn handen haar hoofd. Vlak voor haar uitgestrekte vingertoppen voelt ze de nabijheid van zijn speeltje die ze veel liever op een andere plek wil ervaren.
Diep, hard en vooral meedogenloos.
Door haar vingers nog verder te strekken lukt het om zijn natte eikel te omsluiten. Al snel voelt ze dat het "-tje" in het woord "speeltje" de situatie niet zo goed omschrijft. Zijn forsheid leidt haar af.
Gaat dat passen? Maak me los! Ik wil het ervaren!

'Tjeesus ... niet doen ...,' klinkt zijn stem hijgend van nabij. Geschrokken trekt Johan zich terug.
Begrijpen doet ze het niet. 'Heb ik je pijn gedaan ...?' probeert ze voorzichtig. Dwaalden haar gedachten te ver af?
'Isabelle ... je hebt wérkelijk geen idee hoe verdomd verleidelijk je bent ... of wel soms? Ook ik wil veel liever hele andere dingen met je doen. Gelijktijdig geniet ik intens van de schaamteloze positie waarin jij je nu bevindt.'
'O ja ...? Wat wil je allemaal met me doen ...?' reageert ze plagend. Haar hartslag schiet weer de pan uit.
'Wat let je trouwens? Ik ben aan je overgeleverd,' kraait ze plagend.
'Dat je zo vastligt biedt mij de gelegenheid om je uitgebreid te onderzoeken. Je bent nu écht helemaal van mij.
Ik heb zóóó vaak over je gedroomd. Vooral over je heerlijke slanke lichaam, over je volmaakte kleine borsten, over dat ik tussen je benen wil kruipen om je zachtjes en uitgebreid met mijn tong te bewerken.'
Ze kan zich niet verweren als hij dichterbij komt. Onzeker glijdt zijn hand over haar schaamstreek. Zijn vingers betasten schuchter onderzoekend de gevoelige omgeving. Verzet is onmogelijk als hij de omgeving van haar clitje heel traag, doch uiterst geraffineerd stimuleert. Het échte plekje vermijdt hij zorgvuldig. Misschien juist daarom werkt het in deze setting zo verdomd effectief.
'Oohhh ... zalig,' fluistert ze nauwlijks hoorbaar. Het kost haar de grootste moeite om heel stil te blijven liggen, terwijl ze als door een sneltrein wordt overvallen door een volstrekt onaangekondigd orgasme.

'Isabelle ... wat een prachtige beloning ... Dit overtreft mijn stoutste dromen.
Door zijn spontane opmerking weet ze zeker dat hij heel bewust met haar heeft gespeeld. Hoeveel meer heeft Johan in zijn mars?

Is er nog tijd om het allemaal te onderzoeken? Waarom heeft ze toch zo lang gewacht? Waarom heeft hij zelf nooit het initiatief genomen?


©Bindingskracht, 2021

Terug.